‘We hebben de afgelopen jaren al zoveel ondernomen en het is gewoon leuk om te doen.’ De Stichting Ondersteuning Zaanstreek Waterland (OZW) is sinds juni 2018 actief om kwetsbare mensen te helpen.
‘Er zijn zoveel verhalen te vertellen over wat we in die periode hebben gedaan. Als mensen hulp nodig hebben, dan kunnen ze bij ons terecht. We proberen er altijd iets leuks van te maken.’
Erna Ekels is de grondlegger van Ondersteuning Zaanstreek Waterland oftewel OZW. Samen met de vrijwilligers Shiela Meelker en Nancy Holswilder vertellen ze hun verhaal over actieve Krommeniërs die inspelen op de situatie van kwetsbare mensen. Odin Weisz is ook heel actief achter de schermen voor de stichting, maar zij kon niet aanwezig zijn bij het interview.
Geef eens een voorbeeld van hulp via OZW?
Er komen regelmatig mensen op mijn pad die problemen hebben. Die spreek ik dan aan. Zo ook de man die met een tentje in de winter in het park overnachtte. Hij leefde al twee jaar op straat. Ik vroeg hem wat er al voor hem gedaan was. Hij ging drie keer per week naar het sociaal wijkteam, maar die kunnen geen woning voor hem regelen. Hij viel tussen wal en schip. Ik heb toen de toenmalige wethouder Jeroen Olthof benaderd en gevraagd of zijn situatie bekend was. Dat was niet het geval. Met het Ombudsteam van de PvdA hebben we een kort lijntje en samen hebben we Evean benaderd. Er bleken zes mogelijkheden te zijn. Na twee maanden kon de man zijn appartement in die we met allerlei spullen hebben ingericht. Inmiddels heeft hij zelfs een vriendin. Hij zit hartstikke lekker. Dat soort dingen komen op mijn pad. De man noemt mij zijn engeltje. Hij is heel blij.
De man wilde absoluut geholpen worden, maar dan moet er wel iemand zijn die hulp aanbiedt.
Een ander voorbeeld is van de man die ik aantrof in tranen. Hij werd gepest door zijn buurman omdat zijn tuin een puinhoop was. We hebben toen stichting Present Zaanstreek benaderd en die hebben zijn tuin voor hem opgeknapt.
Wat er op je pad komt, daar ga je mee aan de gang.
Wat doen de verhalen met je?
Er is zoveel problematiek. Je moet het wel kunnen loslaten. Gelukkig staat mijn man achter me, anders zou ik dit niet kunnen doen. Tachtig procent van de mensen die lid zijn van OZW ken ik persoonlijk. Dat vind ik ook belangrijk. Als het zo uit komt, dan vraag je ook door over hun situatie. Je kunt dan kijken wat je voor iemand kan doen. De problemen wil ik opgelost hebben.
Het geeft zoveel voldoening als je mensen kunt helpen.
Hoe ervaren de mensen de hulp?
Vrijwilliger Shiela blikt terug op de moeilijke periode waarin ze contact kreeg met OZW: ‘Ik weet wat het is om met heel weinig geld te moeten overleven. Je bent heel vaak teleurgesteld in jezelf, dat is een van je problemen. En kom daar maar eens uit. Hulp had ik heel hard nodig, maar dat onder ogen te zien was moeilijk. Dat tastte mijn eigenwaarde aan. Ik had er veel moeite mee om langs te gaan bij OZW voor producten als ik het hard nodig had. Ik praatte tijdens de ophaalmomenten het liefste niet en pakte het snel aan om zo snel mogelijk weer weg te gaan. Zo wilde ik voorkomen dat ik teveel bij het negatieve moment stil moest staan.
In die periode was ik alles kwijt. Mijn naasten hielden zich op het moment dat ik hen nodig had op een afstand, zelfs toen ik op straat stond. Mijn beste vrienden hebben mij toen opgevangen in allerlei opzichten en mij een warm thuis geboden. Toen ik na drie jaar eindelijk weer een tijdelijke woning kreeg via vangnet moest ik weer op geheel op eigen benen staan. Zo kwam ik terecht in Krommenie waar ik niemand kende. Je moet elke dag eten. Dat is een probleem. Zelfs de Voedselbank heeft mijn aanvraag meer malen geweigerd. Het toelaten van hulp in deze periode is heel moeilijk. Je bent bang dat mensen je herkennen en dat ze anders naar je gaan kijken. En dat ze op je neerkijken. Ik moest over mijn schaamte heen stappen om mensen toe te laten, hulp te kunnen aanvaarden en accepteren. Pas als je zover bent van binnen, dan pas sta je open voor verandering.’
Erna: ‘Het is toch prachtig als je dan het grote verschil ziet met hoe ik je heb leren kennen en hoe je hier nu blij zit en wat je nu allemaal onderneemt voor de stichting als vrijwilliger.’
Nancy: ‘Je vraagt niet om die problemen en je verdient ze ook niet. Sommige dingen overkomen je. Ik ben er wel sterker door geworden. Je waardeert alles ook veel meer. Zaken die voor andere mensen vanzelfsprekend zijn, zijn voor mij bijzonder. Als ik nu iets kan kopen waar ik lang voor heb gespaard dan is dat heel erg leuk. Maar misschien vind ik het zelfs zonde om het geld er dan aan uit te geven. Het is in ieder geval voor mij dan tien keer zoveel meer waard. Ik word blij van de kleine dingen die ik krijg. Ik ben veel dankbaarder.’
Soms pak ik zaken niet aan omdat ik weet dat andere mensen het nog harder nodig hebben.
Meer relevante verhalen
Lees ook het eerste deel over OZW