‘Ik ben de tel kwijt hoe lang ik al vrijwilliger ben bij Patiëntenvervoer in het Zaans Medisch Centrum in Zaandam. Ik denk zo’n 22 of 23 jaar.’ Anneke Bergwerf (69 jaar): ‘Het is heerlijk werk. Je moet het leuk vinden, anders doe je dit niet zo lang.’
‘Vroeger was ik apothekersassistente. Vanwege mijn thuissituatie was het beter om te stoppen met werk, maar ik wilde niet achter de geraniums verdwijnen. Via kennissen wist ik van het vrijwilligerswerk bij het ziekenhuis. Het is lang geleden, maar ik weet nog van mijn sollicitatiegesprek dat werd benoemd dat vrijwilligerswerk niet vrijblijvend is. Je bent nodig en je kunt iets betekenen voor een ander. Dat sprak me aan. Je gaat je nuttig voelen. Je mag en moet er zijn.’
Je moet wel van wandelen houden, want je loopt al snel 8 of 10 km tijdens een dienst.
Wat houdt Patiëntenvervoer in?
‘Wij brengen mensen die moeilijk ter been zijn van de parkeergarage of de receptie met een rolstoel naar de dialyse, fysiotherapie, een polikliniek of ergotherapie. Bij het nieuwe ziekenhuis is de Zorgboulevard waar we mensen vanuit het ziekenhuis naar toe brengen voor revalidatie.
Je moet veel lopen en sterk genoeg zijn om een rolstoel voort te duwen. Er is wel eens met een stappenteller gemeten hoeveel kilometers we maken. Zo weten we dat je 8 tot 10 km maakt tijdens een dienst van vier en een half uur.’
Mensen waarderen ons, want we worden veel bedankt.
Zijn er gedragscodes?
‘Jazeker. De patiënt staat centraal en jij past je aan bij de behoefte. Zo stellen we zelf nooit vragen waarom iemand in het ziekenhuis is. Het gaat vaak om korte ritjes. Natuurlijk gebeurt het wel dat mensen hun verhaal vertellen, zeker als ze blij zijn even van de kamer te zijn. We hebben ook de regel dat je nooit met elkaar praat over het hoofd van de patiënt heen die in bed ligt. Het gebouw is vaak een aanknopingspunt om een praatje te maken. Zo vertellen mensen regelmatig wat ze van de tekeningen op de wanden vinden.’
Je stelt nooit een vraag waarom iemand hier is.
Is het werk in de loop der tijd veranderd?
‘Zeker. Toen ik jaren geleden begon, belde de verpleegkundige naar Patiëntenvervoer. Je kreeg dan een handgeschreven briefje mee. Tegenwoordig gaat alles via de computer zodat de gegevens veel preciezer zijn. Als twee mensen op de kamer dezelfde achternaam hebben, dan heeft de computer al de juiste geselecteerd.
De mentaliteit van de mensen is ook veranderd. Men is bewuster en assertiever en komt meer voor zichzelf op. Zo gaan mensen vaak beter voorbereid het ziekenhuis in omdat ze zelf al allerlei informatie hebben opgezocht.
Het nieuwe ziekenhuis is kleiner en efficiënter ingericht
Patiëntenvervoer heeft voldoende vrijwilligers?
‘Alleen al bij Patiëntenvervoer hebben we 150 vrijwilligers, daar rekenen we de dames van de bloemen bij. Er melden zich altijd genoeg mensen aan.
We hebben een eigen ruimte. Ieder jaar krijgen we een uitje als bedankje. Zo zijn we afgelopen jaar naar Soldaat van Oranje geweest.
‘Ik ben nu 69 jaar. Je kunt vrijwilliger blijven tot je 75e. Ik hoop dit met een goede gezondheid te halen, want het werk brengt me veel.’
Hoe bevalt het nieuwe gebouw?
Iedere keer dat ik hier kom, dan denk ik bij het eerste loopje “Wauw, dat ik hier mag werken”. Het ziekenhuis is nieuw en dat heeft een bepaalde allure. Hier voel ik me thuis. We werken met een vaste groep en dat is heel erg leuk en gezellig. Je hebt zorg voor elkaar.’
‘Toen we hier net starten, was het even zoeken, maar heel snel hadden we het onder de knie. Er zijn duidelijke routekaarten en het is efficiënt ingedeeld.
In het vorige ziekenhuis had je voorrang als je met een bed de lift in ging. De liften werden ook gebruikt voor bezoekers. In het nieuwe ziekenhuis zijn daar aparte liften voor. Dat werkt sneller en het is ook prettiger voor de mensen in het bed.’
Binnenkort volgt een nieuw verhaal over vrijwilligers bij het Zaans Medisch Centrum.
Wil je actief worden bij het Zaans Medisch Centrum? Lees dan meer bij de link
