Brad Philpot, Aafje van de Hulsbeek en hun kinderen Lucy, Sofie en Oscar, wonen aan de Parallelweg in Koog aan de Zaan. Nog wel, want ze staan voor een nieuwe stap in hun leven.
Op de vraag naar zijn beroep, antwoordt Brad met een glimlach: ‘Nu even werkloos.’ Aafje licht toe: ‘We hebben samen een bedrijf. Op dit moment hebben we heel weinig te doen. We gaan in de zomer verhuizen naar Duitsland.’
Dit is het tweede deel van een serie hoe bewoners aan de Parallelweg in Koog aan de Zaan de coronacrisis beleven.
Wat deed je voor werk?
Brad vertelt dat hij de afgelopen jaren voor zijn werk veel reisde over de hele wereld. ‘Ik geef trainingen aan leraren in het internationaal onderwijs. Gemiddeld was ik om de week op reis. Soms bezocht ik wel drie landen in twee weken. Dan was het echt een gekkenhuis. In 2019 bracht ik meer dan honderd nachten door in een hotel. Daar word je wel een beetje moe van. Hoe leuk en spannend dit werk ook is, ik wilde hier mee stoppen. Dit is niet duurzaam, niet voor mijzelf, niet voor mijn gezin en ook niet voor de planeet. Daarom ga ik volgend schooljaar lesgeven op een internationale school in Duitsland.
Door de maatregelen vanwege corona was al het werk in een keer opgedroogd. In de week van 15 maart had ik drie afspraken op scholen in Nederland, die werden afgezegd. Dat gold ook voor alle afspraken daarna. Door de sluiting van scholen en omdat je niet meer kan vliegen, ligt alles stil.’
Voor de coronacrisis hadden we onze manier van leven al veranderd. Daar ben ik wel blij om.
Hebben jullie nog wel inkomsten?
‘We hebben nu geen inkomsten meer. We leven heel zuinig en van spaargeld. Ik krijg nog royalties van mijn uitgever voor mijn lesmethodes, die over de hele wereld worden verkocht. We wachten op de cheque.
Aafje zegt: ‘We zitten samen in het bedrijf, dat is hartstikke leuk. Maar ook risicovol, zoals nu. We krijgen nog een beetje inkomsten uit online lesmethodes, maar dat is tientjeswerk. De lesmethodes hebben we nu ook open gezet, omdat iedereen vraagt om materiaal. We willen wel webinars gaan organiseren, maar dat levert kruimels op.’
Jullie huis is verkocht?
‘We hebben ons huis verkocht op 12 maart. Op 13 maart werden de maatregelen afgekondigd en waren er direct geen kijkers meer. We hebben ons huis op de piek van de markt verkocht, dat is heel fijn. Er werd een mooi bod gedaan boven de vraagprijs, dat hebben we direct geaccepteerd. Dat geld staat binnenkort op onze rekening. Voor ons is de impact door de crisis daarom niet zo groot. We hadden immers al eerder beslissingen genomen. Als dat niet het geval was, dan waren we al heel snel failliet gegaan.
Ik hoor van collega’s die werken als zelfstandig consultant hoe lastig het voor hen is. Ze hebben geen vooruitzichten en inkomsten, dat is heel treurig.’
Wij komen deze periode goed door. We hebben elkaar. Een gezin van vijf, dat is rijkdom. Er zijn mensen die alleen zijn opgesloten.
Hoe ervaren jullie deze periode?
Aafje: ‘Het is best gezellig. De meiden zitten op de middelbare school en zij krijgen een goed programma en opdrachten. Zij vermaken zich wel. Oscar zit nog op de basisschool en hij moet echt met boeken werken. Hij heeft meer begeleiding nodig. Ik kan het Kofschip wel aan hem uitleggen. Maar hoe is dat voor ouders die hier niet vandaan komen? Daar maak ik me wel zorgen om. Dat de verschillen over een paar maanden en misschien zelfs wel langer nog veel groter worden tussen kinderen die begeleiding hebben gehad en kinderen die geen hulp kregen. Bij ons zijn er laptops waar ze op kunnen werken, voor veel kinderen is dat niet mogelijk. Wij hebben nu ook de tijd om te helpen. Als ons bedrijf nog goed liep, dan was dat veel moeilijker geweest.’
We maken ons zorgen om de verschillen tussen kinderen.
Hoe zie je de toekomst?
Brad: ‘Het is zorgelijk voor zieke mensen en hun families. Ik heb ook zorgen om de economie en hoe het moet veranderen. Het was niet duurzaam. Door corona is de lucht schoner en zijn we minder gestresst. Er moet structureel iets gaan veranderen in de wereld. ‘Aafje: Dit is een resetknop. Nu is de kans. Iedereen staat stil, daarna kunnen we het opnieuw inrichten.’
Brad: ‘Ik ben wel cynisch. Naar alle waarschijnlijkheid worden de grote bedrijven overeind gehouden. Kleine ondernemers hebben het lastig. Tijdelijke contracten en freelancers gaan er als eersten uit.’
Hoe brengen jullie de tijd door?
‘De kinderen springen veel op de trampoline, spelen op de playstation en we hebben alle Pirates of the Carribeans bekeken. Nu zijn we Starwars aan het kijken. En we bakken veel taarten. Het tempo is veel lager, dus we hebben tijd voor elkaar. En tijd om in te pakken. Als de verhuiswagen voor komt rijden dan hebben we alles klaarstaan om de grens over te gaan.’
Het is leuk om thuis te zijn, maar niet voor huiswerk. Ik heb wel zin in de normale school, als deze weer open gaat.’
‘Thuis is het gezellig. Ik ben dankbaar dat we hier samenleven met zoveel leuke mensen in een leuk huis. Ik doe wel mijn schoolwerk, maar dat vind ik stom en saai. De berichten over corona vind ik wel een beetje eng. Dat gezonde mensen van mijn leeftijd ook ziek kunnen worden. Dat wij ook misschien tot de doelgroep behoren. Al die getallen. Niemand weet wat het virus doet en wat de impact is. Dat is een beetje eng.’
‘Er zijn ook veel kinderen die als groep bij elkaar zitten. Oscar en ik blijven bij elkaar. Soms vergeet je het een beetje. En dan denk je: Ok, ik moet afstand houden. En dat je niet zo snel langs iemand mag lopen. Het is allemaal zo anders. Het is heel stom dat ik nu geen tijd meer kan doorbrengen met mijn vriendinnen. Ik kan er mee leven dat de middelbare scholen dicht zijn, maar ik vind het niet leuk. De laatste vrijdag op school zeiden we ‘tot volgende week.’ We hebben helemaal geen afscheid genomen zoals normaal als je op vakantie gaat. Dan zeg je dat je elkaar gaat missen. Nu is het heel anders gegaan. We zeiden tot volgende week, maar misschien zien we elkaar nooit weer.’
Lucy besluit: ‘We zouden een afscheidsfeest geven. Misschien lukt dat niet en moeten we via instagram afscheid nemen. Dat is wel verdrietig.’
Meer verhalen over de Parallelweg Koog aan de Zaan in coronatijd
De gevolgen van de coronacrisis verschillen vanzelfsprekend per persoon. In drie video’s en verschillende verhalen vertellen Zaankanters hoe zij deze periode beleven.
Het verhaal van Jolanda, verpleegkundige in het ZMC. Lees meer
Het verhaal van de familie Philpot die trainingen geven aan leraren in het internationaal onderwijs, lees meer
Het verhaal van Judith die op een woongroep werkt in de jeugdzorg lees meer
Beeldend kunstenaar en docent Raymond Huisman vertelt, lees meer
Beeldend kunstenaar Salwa Jabli, tevens werkzaam bij Natiaal Opera en Ballet en initiator Safeside Festival, vertelt