Twee geleden zat Michael van der Meer in zijn tuin in Wormerveer. ‘Er was niets te doen. Door corona was het niet mogelijk om te sporten. Ik ben geen bmx’er maar ik hou wel van sport. Met een bmx zou je wel veilig en gezond actief kunnen zijn. Daarom ging ik op zoek naar de mogelijkheden.’
Michael van der Meer ging op onderzoek uit of er een bmx baan was in Zaanstad. Die was er niet, wel in Velzen. ‘Waarom is er geen bmx baan in Zaanstad? Dat ga ik regelen, dacht ik. Dit zou dan een baan worden die voor iedereen toegankelijk is, dus ook voor mensen met een laag inkomen. Ik zocht contact met diverse instanties en verenigingen. Maar die hadden er geen oren naar. Ze vertelden dat er in de regio al genoeg aanbod was. Maar Velsen is een half uur rijden van Zaanstad en als je geen auto hebt dan is het moeilijk om daar te komen.’
Wat zoek je?
‘Ik heb een veld nodig ter grootte van een voetbalveld. Er zijn verschillende terreinen die eerder sportterrein waren. Daar heb je dus geen last van bodemvervuiling en ook niet qua overlast. Want fietsende kinderen zijn vergelijkbaar met sporters. Er zijn meer verlaten sportterreinen die wachten op nieuwbouw. Tot de start van de bouw zouden we daar een mooie baan van kunnen maken. Niemand heeft er last van als kinderen en jongeren daar gaan fietsen.’
Op zijn zoektocht naar mogelijk geschikte terreinen vond Michael er vijf. Dit zijn braakliggende terreinen waar nog niet op gebouwd gaat worden. Het Verkadeterrein viel af vanwege bodemvervuiling en de dieren die hier leven. De bouwplannen zijn daarom uitgesteld tot 2023/24. De wooncorporatie was eerst wel enthousiast maar haakte af vanwege bovenstaande redenen.
Hoe verloopt het?
‘De gemeente wil dat ik eerst een vereniging opzet. Het maken van een officiële bmx baan kost veel geld, dat heb ik niet. Daarom wil ik eerst op een braakliggend terrein zien hoe het gaat. Ik verwacht dat er zeker honderd kinderen en jongeren op af komen. Wanneer het echt een succes wordt, dan kun je altijd later nog een vereniging worden en werken aan een officiële baan.’
Hoe zie je het voor je?
‘Ik wil iets anders dan een skatepark. Het gaat mij om het bewegen, niet iedereen heeft zin om te stunten. Ik denk aan een combinatie van een pumptrack/bmx baan waar je er op en er af kan, geen officieel terrein. Af en toe zou ik wedstrijden willen organiseren, met zachte achtergrondmuziek zodat niemand er last van heeft.
Ik heb al 40 fietsen opgeknapt die ik beschikbaar stel voor de baan. Er zijn genoeg kinderen die het niet kunnen betalen, daarom knap ik ze graag voor hen op. Zelf heb ik ook een minimum inkomen uit werk, en vind het leuk om andere kinderen zo te helpen. Ik heb ook al een sponsor voor helmen en een container voor opslag.
Als ik iemand blij kan maken met een fiets, die daar plezier aan heeft, dan werk ik daar graag aan mee.
Met andere woorden: ik sta klaar en wacht op het antwoord ja. Ik ben te enthousiast over het idee om het te laten gaan. Iedere tegenslag kom ik weer te boven. Zo lang ik geen nee heb, ga ik door.
Als een tijdelijke baan lukt, dan gaan we alles op alles zetten om een vereniging te worden met een vaste locatie. Wanneer er voldoende animo voor is, dan gaan we onderzoeken hoe we serieus geld in een baan kunnen steken.’
