‘Bij Dorpshuis De Kwaker in Westzaan is altijd wel iets in beweging. Het is niet spraakmakend, maar wel echt belangrijk voor het dorp.’
Gerda Steenbergen was vele jaren een van de twee beheerders van het dorpshuis. Het werd haar nieuwe thuis. ‘Ik groeide op in Bobeldijk in West-Friesland op de boerderij. In 1975 verhuisde ik op mijn 18e naar Zaanstad, zo heette de nieuwe gemeente toen net. Vele jaren was ik etaleur bij Peek en Cloppenburg in Zaandam. Toen ik zwanger werd, stopte ik met werk om voor de kinderen te zorgen. Later hielp ik mijn man in zijn bedrijf als aannemer.’
Terug naar het dorp
In Westerkoog woonden we in de nieuwbouw, dat vond ik maar niets. Het benauwde me om overal om me heen huizen te zien. Natuurlijk zijn mensen hartstikke blij met zo’n woning, maar ik wilde heel graag terug naar een dorp.
Mijn man tenniste in Westzaan op de Zuid en zag 33 jaar geleden een huis te koop. Binnen no time hadden we het gekocht en sindsdien zijn we heel gelukkig in Westzaan.
Ik ben erg van het dorp, van de vrijheid en de ruimte om me heen. In Westzaan zijn nog verschillende boeren, ik zwaai altijd als ik een tractor voorbij zie komen. Ze zijn wel wat groter dan in de tijd dat ik op de boerderij van mijn ouders woonde.’
Bloeiend verenigingsleven
‘Leuk aan een dorp is het verenigingsleven. Toen ik hier kwam wonen, keken mensen me aan omdat ik nieuw was. Al snel belde iemand aan of ik donateur wilde worden van de toneelvereniging. Natuurlijk wilde ik dat, want in Bobeldijk had ik ook toneel gespeeld. Al snel werd ik gestrikt om mee te doen. Zo ben ik nog altijd actief bij de toneelvereniging, ook bij de organisatie.’
Het hele dorp stond op
‘Net zoals voor veel andere verenigingen is dorpshuis De Kwaker de plek waar we samenkomen. Toen stichting Welsaen in 2006 failliet ging zou ook de Kwaker worden afgestoten. Alle Westzaners zijn toen opgestaan. “Dat kan toch niet, alle verenigingen huizen hier. Hier komen mensen voor de keramiek, gym, toneel, ehbo, klaverjas en ga maar zo door. Thuis kunnen we toch niet met 12 mensen een toneelstuk oefenen?
Je kunt De Kwaker toch niet sluiten!”
Goede mannen met kennis van zaken zijn toen opgestaan. Voor mijn gevoel zijn we met het hele dorp naar het toenmalige gemeentehuis geweest, daar kregen we toestemming om zelfstandig verder te gaan met wat subsidie van de gemeente voor de eerste jaren.’
Yuppen uit Amsterdam
‘De Kwaker zorgt voor de cohesie, het verbonden zijn met elkaar. Toen ik hier kwam wonen, was het overigens wel veel hechter dan nu. Er zijn veel yuppen komen wonen uit Amsterdam. We doen ons best om ze er wel actief bij te betrekken, maar dat is nog niet zo makkelijk. We gaan altijd langs om nieuwe inwoners te vragen of ze vriend willen worden van De Kwaker.
Zelf vond ik het heel prettig dat iemand 33 jaar geleden bij mij aanbelde.
Ik wilde graag weten wie wie is en wat er speelt in het dorp. Dus je hoopt dat dit ook voor nieuwe mensen geldt.’
Volle bak
‘Natuurlijk verandert er wel wat in het dorp, maar er zijn nog altijd veel verenigingen. Met onze toneelvereniging maken we ieder jaar een voorstelling. De laatste jaren zijn ze steeds uitverkocht. Er komen dan wel 150 mensen op een avond, en op de derde en laatste avond wel 180. Mensen komen ook voor de gezelligheid, om na afloop elkaar te ontmoeten. Je ziet ook dat verenigingen soms in groepsverband tickets kopen voor de toneelvoorstelling.
Zo krijg je echt een verbondenheid in het dorp.’
Iedereen heeft een sleutel
‘Tot twee jaar geleden was ik samen met Marianne Kaatee beheerder, zij is het nog steeds.
Voor de stichting exploitatie dorpshuis De Kwaker moet er van alles gedaan worden, zoals de organisatie, de boekingen, de administratie, de sociale media. Er komt veel bij kijken. De verenigingen hebben een eigen sleutel en zorgen zelf voor hun koffie. De afspraak is dat ze het ook zelf opruimen. Samen ben je verantwoordelijk. De Kwaker is van ons, zo voelen we dat allemaal. Omdat het echt een huis is van iedereen heb je rekening met elkaar te houden.
Een leuk verhaal is dat er bij het dameskoor altijd wel iemand jarig en zo niet dan zorgen ze wel dat iemand jarig is om het te vieren met iets lekkers.
Er is ook een kookclub waar acht mensen twee keer per maand echt culinair koken. Zij staan uren in de keuken en eten tot laat in de avond. De volgende dag is het weer opgeruimd voor de volgende bezoekers. Iedereen heeft hier een plek, dat is zo leuk in een dorp.’
Hard werken en op de centen letten
‘Zestien jaar heb ik hier gewerkt als beheerder. Eigenlijk is er niet zoveel veranderd. Hier gebeurde van alles spontaan. Het was wel hard werken en altijd op de centen letten. Mooi is dat er zoveel vrijwilligers zijn. We begonnen met zestig, nu zijn het er waarschijnlijk wat minder. Het klussenteam is ook heel bijzonder. Zo’n acht tot tien gepensioneerde mannen komen elke woensdagochtend om te klussen. Ze zijn nu bezig om de Kwaker energieneutraal te maken. Dat doen ze geweldig!
Er zijn zoveel mensen die klaarstaan voor elkaar. Dat hechte, dat is mooi aan een dorp.
Ik heb het werk altijd met plezier gedaan. Het is nog altijd leuk om hier te komen en de mensen te spreken die hier nog steeds actief zijn. Je hebt elkaar zo lang meegemaakt. Soms mis ik het nog wel, maar ik ben nu weer druk met andere zaken.’
Meer Zaanse Verhalen over Westzaan
Gaat het polderen in Polder Westzaan werken?
Cultureel centrum Zuidervermaning het ontdekken waard
Trappen tegen Huntington 3 juli 2022
Leuke bijdrage Rabo Club Support
Actiegroep voor ongeschonden behoud Westzijderveld groeit door
Vrijwilligster direct verliefd op papiermolen De Schoolmeester