Fietsles Krommenie: zelfvertrouwen om de weg op te gaan

Sinds anderhalf jaar leren nieuwkomers in Krommenie fietsen.

Iedere woensdagochtend staan Stef van Helvoirt, Ron Kluft, Han Nool en Frans van Rooij  klaar bij buurthuis De Pelikaan.

We geven de fietsles in het Nederlands. Ook in de appgroep gebruiken we simpele Nederlandse zinnen. Al snel begrijpen ze prima wat we bedoelen.

Vrijwilligerswaardering

Op woensdag 12 maart kregen de vrijwilligers de Vrijwilligerswaardering van de Gemeente Zaanstad en Zaankanters voor Elkaar voor hun inzet!

Fietsles startte in Wormer

Frans van Rooij: ‘Het idee voor fietsles komt uit Wormer. Daar wordt al vele jaren vanuit de kerk fietsles gegeven. Het zijn vaak Syrische, Marokkaanse of Turkse dames die vooral thuis zijn en weinig contacten hebben.

Vanuit Wormerveer en Krommenie was er ook veel belangstelling om mee te doen. In eerste instantie werden de mensen opgehaald met een of twee auto’s om in Wormer te leren fietsen. We kregen vervolgens het verzoek of we dit ook niet vanuit de Petrusparochie in Krommenie konden opzetten. Dat wilden we wel en met hulp van het Sociaal Wijkteam en de wijkmanager kon er een begin worden gemaakt. We kregen al snel hulp van mensen die de fietsles wilden geven. We zijn nu met z’n vieren.

Een korte tijd hebben ook leerlingen van het Trias in het kader van maatschappelijke stage fietsles gegeven, maar dat paste minder goed in hun rooster en kon dus niet herhaald worden.

Een echte uitdaging

Via de Sociaal Wijkteams, het blijfhuis en posters komen de mensen bij ons voor fietsles. Inmiddels hebben er ongeveer twintig mensen de fietsles gevolgd. Een enkele keer zie je dat het te moeilijk is, dan komen ze niet meer terug.

We hebben vooral vrouwen op fietsles, af en toe ook wat mannen. De laatsten leren het vaak wel sneller, zeker ook als ze al een rijbewijs hebben.

Na een uur ingespannen fietsen kunnen we bij De Pelikaan terecht voor koffie of thee. Dan hebben we het ook over de verkeersregels.

Kleine fietsen

De dames zijn vaak kleiner dan Nederlandse vrouwen. We hebben een paar vouwfietsen gekregen van het Sociaal Wijkteam en Han Nool heeft twee fietsen van 24 inch van zijn kleinkinderen bij zich. Van BMX Zaanstad krijgen we af en toe ook fietsen. Zij knappen oude fietsen op voor gezinnen die geen geld hebben om een fiets te kopen.

Soms geven we ook een fiets mee zodat de mensen thuis verder kunnen oefenen.

Voor sommige vrouwen is het wel echt moeilijk om te leren, ze hebben dan weinig gevoel om evenwicht te houden. Het kan dan een hele tijd duren.

Wereld wordt groter

De ervaringen zijn heel goed. Zoals van de Turkse vrouw die bijna de deur niet uitkwam. Ze wandelde alleen korte stukjes en kon met haar kinderen nergens naartoe. Nu kom ik haar regelmatig tegen met een kind achterop en ze gaat met de fiets naar haar werk. Je merkt dat ze door de fiets veel meer op straat komen en meer contacten krijgen.

De vrouwen hebben vaak een geïsoleerde positie, mede omdat ze de taal niet goed beheersen en niet veel durven. Door de fietsles komen ze de deur uit en wordt hun wereld groter.

Een mooi verhaal is ook van de Pakistaanse die door haar kinderen werd aangemoedigd om te leren fietsen. De kinderen hadden hier snel geleerd om te fietsen, ze wilden dat hun moeder dat ook kon. Het is heel leuk om te zien dat nu een kind voor de moeder en een kind achter de moeder door het dorp fietst.

Dat is het doel waar we naar streven. Je bereikt zo dat ze meer in de maatschappij komen en mee kunnen doen.

Rondjes rijden totdat je de weg op mag

De fietsles duurt een uur. Op het geasfalteerde basketveld tegenover de Pelikaan beginnen we met evenwicht houden en rondjes rijden.

Trappen is een ding, leren remmen is ook nog een uitdaging want dat is wat anders als met de voeten op de grond het tempo eruit halen.

De volgende fase is rondjes rijden op de paadjes in het Rosariumpark. Als dat gaat goed, dan mag iemand onder begeleiding de weg op. Dan gaan we samen het dorp in en oefenen met de rotondes. Het hoort er ook bij dat je de verkeersregels uitlegt.

Er zijn mensen die het na een paar maanden goed onder de knie hebben, maar het kan ook een jaar duren. Dan ontbreekt het soms nog aan zelfvertrouwen om de weg op te gaan.

Het is heel leuk dat we de vrouwen nu door het dorp zien fietsen.