“Geen volk kan tot volle wasdom komen dat erfelijk met een minderwaardigheidsgevoel belast blijft”.
Ik citeer uit de nalatenschap van Anton de Kom. Het gaat om trots zijn op je eigen identiteit.
In juni organiseert het Comité 30 juni/1 juli verschillende activiteiten zoals lezingen, kinderactiviteiten, dialogen en culturele activiteiten ter herdenking van de afschaffing van de slavernij.
Sociale rechtvaardigheid, opstaan voor wat juist is.
Dit tekent Patricia Viereck. Ze is de oprichtster van Stichting Comité 30 juni/1 juli. Ieder jaar is de herdenking op 30 juni en de viering op 1 juli van de afschaffing van de slavernij. Patricia vertelde in eerdere Zaanse Verhalen wat ze allemaal onderneemt om mensen te verbinden en informeren.
Vanwege 10 jaar De Zaanse Verhalen schrijft Patricia nu haar eigen persoonlijke verhaal voor de serie Zaanse Gast.
Tekst: Patricia Viereck
Samenwerken is en blijft heel belangrijk
‘Samenwerken met verschillende organisaties is en blijft heel belangrijk. Wij leven in een maatschappij waar anti -racisme, onderwaardering, institutioneel racisme en noem maar op toch nog aanwezig is. Ik hoop door de activiteiten die het Comité samen met anderen organiseert, dat er voldoende kennis gedeeld wordt en dat er bewustwording ontstaat.
Ik doe het niet alleen voor mijzelf, ik doe het voor de toekomst van een ieder die daar nog last van heeft.
Het enige zwarte meisje
Ik heb tot mijn 14e jaar in Suriname gewoond. Door het koloniale verleden is het een land met verschillende bevolkingsgroepen, zo ontstaat een multiculturele samenleving. De bevolkingsgroepen hebben verschillende gebruiken, gewoontes, kleding, muziek, dans, eten en drinken, en nog veel meer.
In 1972 ben ik vanuit Suriname naar Nederland geëmigreerd. Voor mij was dit heel erg wennen. Op school was ik het enige zwarte meisje. Er waren leerlingen die nog nooit een zwart persoon gezien hadden. Het voelde onwennig. Het tweede jaar kwam er gelukkig nog een donkere leerlinge naar mijn school. We trokken meteen naar elkaar toe.
Het was fijn om iemand te hebben die mij begreep.
We hoefden elkaar niks uit te leggen. Het contact was heel goed.
Samenkomen met mensen van dezelfde kleur
Nadat ik mijn diploma gehaald had in Zaandam, ging ik naar de Havo top. Deze was aangesloten bij de Christelijke Pedagogische Academie in Amsterdam. Dat was een hele fijne tijd: in de pauze zochten de meeste zwarte studenten elkaar op en het voelde goed. Er was veel herkenning en begrip voor elkaar.
Het was fijn om in een overwegend witte wereld samen te komen met andere donkere mensen.
Inmiddels was ik in mijn vrije tijd vrijwilligster bij de Stichting SURBEZA, een stichting voor Surinamers en mensen uit Caribisch Nederland. Zo was ik nauw betrokken bij de kinder- en jongerenactiviteiten. Als de vrouwen vormingsweekenden organiseerden mocht ik mee als begeleidster voor de kinderen. Dat waren leerzame en gezellige tijden om samen op te trekken met mensen uit mijn eigen cultuur. In die tijd was er een discotheek waar de zwarte mensen naar toe gingen. De stichting had ook een Soos.
Behoefte aan een eigen plek
Nadat ik moeder werd van twee kinderen kwam mijn vrijwilligerswerk op een laag pitje te staan. Als alleenstaande moeder met een fulll time baan had ik geen tijd meer om vrijwilligerswerk te doen. Ik bezocht nog wel af en toe activiteiten die georganiseerd werden in ons gebouw.
De jaren verstreken en ik werd oma. Mijn kleindochter zat op een vrij witte school. Tijdens het boodschappen doen zag ze een donker meisje. Ze rende er meteen op af. Toen ze ontdekte dat het meisje ook Surinaams was, begon ze meteen te glunderen. Ze wilde direct een speelafspraak maken.
Dat stukje herkenning zette mij aan het denken. Inmiddels had de Stichting geen eigen plek meer, er werd niets meer georganiseerd voor de kinderen en jongeren. Daar moest verandering in komen.’ Zo kwam Patricia Viereck in actie. Zie het eerdere Zaanse Verhaal.
Mijn wens om voor de jeugd een Sabi Yu Rutu Skuru op te zetten, heb ik even in de ijskast gestopt. Ik wil met mijn samenwerkingspartners op een andere manier de kinderen en jongeren bereiken. De gesprekken worden gevoerd.
Het mooiste wat je kunt worden is jezelf!
