Anna’s Huis is opgedragen aan en een eerbetoon aan een jonge, sprankelende en energieke vrouw. Op 31 maart 2017 stierf Anna Derksen. Op haar eerste sterfdag, is Anna’s Huis, het centrum voor leven met kanker, geopend. Ze kreeg op jonge leeftijd borstkanker en wist daardoor hoe belangrijk psychosociale hulp was. Bij het ZMC werkte ze als oncologie verpleegkundige. Zij zette zich sterk in voor een inloophuis, dat vanaf heden is geopend aan de Zorgboulevard bij het Zaans Medisch Centrum in Zaandam.
Justa Derksen, zus van Anna: ‘Het is dubbel om hier vandaag te staan op haar eerste sterfdag. Anna was heel bang dat ze vergeten zou worden, omdat het leven doorgaat. We zijn ontzettend trots dat ze zoveel achterliet en dat het inloophuis waar ze zich samen met Dick Dekker zo voor heeft ingezet vandaag officieel is geopend.’
De herinnering aan Anna staat als een huis
Eke Derksen vult aan: ‘We hebben van zoveel patiënten gehoord die zij heeft ondersteund dat ze het zo erg vonden dat Anna is overleden. Ze was zo’n steunpilaar voor mensen die ziek waren. Ze had een groot hart en cijferde zichzelf vaak weg. Ze wist uit ervaring hoe belangrijk psychosociale hulp is en nazorg, en dat was er niet. Daarom streed ze voor een inloophuis. Het is mooi dat het nu gerealiseerd is door zoveel giften, bedrijven en vrijwilligers. Voorheen gingen Zaankanters naar Huis aan het water, maar dat was te ver weg. Je wilt immers een inloophuis in de buurt als je die hulp nodig hebt.
Kanker treft iedereen, 70 % van Zaankanters krijgt hiermee te maken.
Iedereen is dus gebaat bij het inloophuis’, aldus voorzitter van Anna’s Huis Sylvia Dermout. ‘Na de behandeling van kanker krijgen patiënten verschillende keren een terugval. Het leven wordt nooit meer normaal. Bij het inloophuis krijgen mannen en vrouwen die leven met kanker informatie en psychosociale hulp zodat het leven weer wat aangenamer wordt. Psychosociale hulp is verdwenen uit de zorgpakketten, terwijl de zorg hard nodig is. Je blijft altijd bang voor kanker. Je raakt het nooit helemaal kwijt, maar je kunt er wel mee leven. We gaan handvatten bieden om op een redelijk snelle manier weer acceptabel te kunnen leven.’
Anna’s huis klinkt heel vrouwelijk, maar het centrum is voor iedereen.
Dick Dekker, voorzitter en initiatiefnemer [Z]aan de Wandel en bestuurslid Anna’s Huis: ‘Het is onwerkelijk om hier vandaag te staan. Het is heel bijzonder na zoveel jaar inzet dat een inloophuis dat we voor ogen hadden werkelijkheid is geworden. Hier wordt zorg voor de mens naar een hoger plan gebracht. Kanker raakt zoveel mensen.’
Anna’s huis is inloophuis voor psychosociale zorg
Sylvia Dermout: ‘Naast mijn werk als gynaecoloog zet ik me al dertig jaar in als vrijwilliger voor psychosociale hulp voor mensen die leven met kanker. Zelf heb ik zeven keer kanker gehad. Dan voel je je niet meer thuis in de wereld, want je lichaam laat je in de steek en de bodem wordt onder je weg geslagen. Er was een periode dat er veel zorg was, de afgelopen tien jaar is dat helemaal weg bezuinigd uit het pakket van zorgverzekeraars. Patiënten krijgen over het algemeen de eerste drie maanden veel aandacht. Wanneer de behandeling voorbij is, gaat de omgeving zich terecht ook weer voor andere mensen inzetten. Dan moet je het zelf doen.’
Ik zet me al tientallen jaren in voor de psychosociale hulp, omdat je daardoor het leven weer wat aangenamer kunt maken.’
Jolande van der Walle, woordvoerder Zaans Medisch Centrum: ‘We zijn heel positief over dit initiatief. We gaan voor een goede samenwerking. Wij bieden medische zorg, bij Anna’s huis wordt aanvullende maatschappelijke zorg geboden. We zijn heel blij met de locatie op loopafstand van het ziekenhuis.’
Tachtig vrijwilligers bij Anna’s Huis, centrum voor mensen die leven met kanker
Sylvia Dermout: ‘We hebben veel vrijwilligers die een achtergrond hebben in de psychosociale zorg. De verpleegkundigen, psychiaters en andere specialisten gaan 1 dag of 2 dagdelen per maand als vrijwilliger bij Anna’s huis gesprekken voeren. Er zijn tachtig vrijwilligers. De helft gaat als gastvrouw of gastheer gesprekken voeren, de andere helft biedt creatieve therapie aan.’
Met en voor elkaar
Ite Visser (Club van 100, [Z]aan de Wandel): ‘Het is superbelangrijk dat dit centrum, mede dankzij [Z]aan de Wandel gerealiseerd kon worden. We doen het met en voor elkaar. Het is prachtig dat vijf rotaryclubs hier aan hebben bijgedragen. Het is een mooie ode aan Anna, die zeer gedreven was om een inloophuis te realiseren.’
Anna’s Huis: divers aanbod bij inloophuis
Sylvia Dermout: ‘Wanneer een patiënt is uitbehandeld dan wordt hij of zij geattendeerd op Anna’s huis. In eerste instantie willen mensen zo snel mogelijk naar huis. We vragen of ze even langs willen komen zodat we na een bepaalde termijn contact kunnen opnemen om te vragen hoe het gaat. We weten wanneer mensen hun eerste en tweede terugval krijgen. Sommige mensen redden het wel, maar er zitten ook veel mensen lam geslagen op de bank. We bellen om te vragen of ze langs willen komen en wat ze nodig hebben.
In het inloophuis hebben we een infotheek, waar we ook online veel informatie hebben waar mensen baat bij hebben. Wij voeren gesprekken en ze kunnen thema-avonden bijwonen, bijvoorbeeld over vermoeidheid of werk en kanker. Ook zijn er lotgenotenavonden, kun je creatieve therapie volgen of meedoen in het koor.
Voor mensen met een oncologische aantekening bieden we tekenen en schilderen en yoga aan. We hebben ook een kookstudio omdat we weten dat mensen vaak moeite hebben met eten. Samen ga je gezond en lekker eten.
De duinkamer, dorpspleinkamer en parkkamer zijn zo ingericht dat je makkelijker over je verdriet kunt spreken. Zo nodig verwijzen we ook door naar een psychiater. Mensen moeten een hindernis over om hulp te vragen. Je moet het ook daarna wel zelf doen.
Na de diagnose verandert je leven. In het inloophuis kun je gesprekken voeren wat je met de rest van je leven wilt. Het is heel fijn als je er niet met vrienden en relaties over hoeft te praten, maar met lotgenoten en mensen die het begrijpen. Dat heb je nodig.’
De patiënt komt in een existentiële crisis
Matty Hakvoort, lid raad van advies Anna’s huis: ‘Marco Borsato heeft een liedje waarin hij beschrijft hoe het zou zijn als je wist dat je nog maar 1 dag te leven hebt. Die verpletterende onzekerheid overkomt mensen die de diagnose kanker krijgen. Er is goede zorg en behandeling, maar de patiënt komt in een existentiële crisis. Alles wordt overhoop gegooid. Na een intensieve behandeling krijg je een verwijsbrief dat je drie maanden later terug kunt komen bij de polikliniek. Door het inloophuis willen we mensen weer sterk en krachtig maken. Je komt daar mensen tegen die in hetzelfde schuitje zitten, met wie je je verbonden kunt voelen. Je leert van elkaar.’
Inloophuis biedt psychosociale hulp aan patiënten met kanker
Een kapster, die ook bevriend was met Anna: ‘We kunnen hier ook informatie geven. Na de behandeling valt je haar uit. Hoe werkt het met haarstukken, kun je het nog verven en hoe groeit het weer aan? Anna’s huis is echt nodig, want daar vind je zoveel informatie.’
Colette Hesse van Ans Mode: ‘Wij krijgen veel klanten met kanker in de winkel. Daar praat je over. Ze weten niet waar ze hun informatie vandaan moeten halen, er zijn vaak zoveel vragen. Zij vertellen dat er behoefte is aan een inloophuis.’
Zij en veel andere Zaanse ondernemers, ondersteunen daarom [Z]aan de Wandel en het inloophuis.
Lees ook het Zaanse verhaal over
Meer informatie
Lees ook eerdere verhalen over Zaankanters die zich inzetten om geld in te zamelen voor onderzoek naar kanker en een inloophuis.
Strijd tegen borstkanker verbindt Zaankanters
24 uur op de baan voor het goede doel
Burgemeester Jan Hamming opende het inloophuis, zie de video