Sylvia Dermout vertelde over haar indrukwekkende carrière in combinatie met leven met kanker. Zij is een van de oprichters van Anna’s Huis, centrum voor Leven met kanker Zaanstreek. Hieronder vertelt ze waarom dit zo belangrijk is. Sylvia heeft zich jarenlang ingezet voor Anna’s huis. Inmiddels hebben andere mensen haar taak overgenomen. Het eerder gepubliceerde verhaal van Sylvia is een eerbetoon aan haar om te laten zien waar Anna’s huis vandaan komt.
‘De behandelperiode voelt als een rollercoaster. Je laat het over je heen komen en de professionele molen draait. Kanker is levensbedreigend en ingrijpend. Via gesprekken kun je stoom afblazen. Soms heb je een steuntje in de rug nodig, omdat je het niet altijd alleen kan. Het is fijn om even hulp en aandacht te krijgen, als je het verhaal niet weer tegen familie en vrienden wil vertellen. Zij willen ook graag weer verder met hun eigen leven.
Door twintig jaar gesprekken met vrouwen met kanker ontwikkelde ik ideeën voor het oprichten van een psychosociaal centrum voor mannen en vrouwen met kanker die daar behoefte aan hebben.’
Matty Hakvoort, de toenmalig psychiater van het ZMC en met Karin Hoogeveen een van de oprichters van het Huis aan het Water in Katwoude, had hetzelfde idee. Sylvia Dermout bracht hem in contact met Anna Derksen en Dick Dekker, die via de jaarlijkse wandeltocht [Z]aan de Wandel, geld inzamelen voor onderzoek naar borstkanker en ook een Zaans inloophuis wilden. Rachel de Jong, tandarts en lotgenote, was de zesde die met soortgelijke plannen rondliep. Dit resulteerde in het Centrum voor Leven met kanker aan de Zorgboulevard bij het ZMC. ‘Vurig pleitbezorger vanaf het eerste uur was ZMC-oncologieverpleegkundige Anna Derksen die zelf een recidief van borstkanker kreeg en daaraan is overleden.
Als eerbetoon hebben we de naam Anna’s huis toegevoegd.’
Bijdragen aan iets waardevols
Het is raar om te zeggen maar met 1500 patiëntencontacten in het eerste jaar is het inloophuis een “succes”. Alleen moet de verzekering dat nog inzien. Er was een periode dat er veel psychosociale zorg was, de afgelopen tien jaar is dat helemaal weg bezuinigd uit het pakket van zorgverzekeraars. Daarna kwam de ook voor Anna’s huis rampzalige Covid period. Kanker kent helaas geen lockdown, dus het hele team zet de schouders weer onder.
Kanker treft iedereen. 70% van de Zaankanters krijgt hiermee te maken. Dat was een motivatie voor veel bedrijven om bij te dragen. Ook mijn naam als gynaecoloog uit het ZMC heeft meegespeeld. De sponsors weten dat ik me al die jaren als geheel onbezoldigd directeur heb ingezet en ze zien de mensen die binnenkomen. Vaak horen wij dat ze het machtig mooi vinden om hieraan bij te dragen, net als ikzelf. Ze doen iets heel zinvols. Je bouwt iets waar mensen zich gelukkiger door gaan voelen of op zijn minst iets minder ongelukkig.
Anna’s huis is van de honderd aardige vrijwilligers, patiënten, leveranciers, bedrijven en fondsen. Het is een mooi sociaal maatschappelijk leven.
Je hebt visie nodig en veel inzet om dit voor elkaar te krijgen. Met dit team maken we een verschil. Het is belangrijk om de mensen op de goede plekken te zetten, zodat je de juiste samenstelling krijgt en elkaar aanvult. Aandacht voor de vrijwilligers die dit mogelijk maken, is noodzakelijk.’
‘Je doet het nooit alleen, je wordt gedragen door je omgeving. Wanneer je in het zonnetje wordt gezet, dan groei je verder. Je moet het altijd samendoen.
Het succes van Anna’s huis
Op de eerste sterfdag – 31 maart 2018 – van Anna Derksen gingen de deuren open. ‘In het inloophuis bieden we handvatten om op een redelijk snelle manier weer acceptabel te kunnen leven. We leren mensen wat ze nog wel kunnen. Rouwen mag, maar zoek daarnaast ook naar veerkracht. Er zijn mensen die het nooit overwinnen, maar na twee jaar kunnen de meeste mensen het leven weer aangenaam vinden. Je kunt bij het inloophuis terecht voor gesprekken, coaching, thema-avonden.
Werk en structuur is voor iedereen goed. Of je nu wel of niet meer kunt werken, na kanker is het soms nodig of zinvol om andere dingen te zoeken in het leven. Daarom worden lotgenotenavonden, creatieve therapie, meezingen in het koor georganiseerd. Patiënten hebben vaak moeite met eten. Daarom eten ze samen gezond en lekker in de kookstudio en genieten van elkaars gezelschap. De ruimtes zijn zo ingericht dat je makkelijker over je verdriet kunt praten. We bieden oncofitness aan, zodat mensen lichamelijk sterker worden. Zo nodig verwijzen we door naar een psycholoog of psychiater.
Veel mensen komen hierdoor verder, maar dat geldt niet voor iedereen. We kunnen de kanker niet genezen, wel de omstandigheden eromheen helpen verbeteren. Ik ben dokter en ben op de wereld om mensen te helpen. We vragen wat iemand grootste probleem is en proberen iemand op het goede spoor te zetten. Je biedt oplossingen en controleert of het echt beter gaat.’
We herkennen de gevoelens. Het is heel fijn als mensen met een beter gevoel de deur uitgaan.
