‘Wij, de bewoners van de Bomenbuurt in Zaandam Zuid, zouden zo graag Bertha Schaap in het zonnetje willen zetten. Wij hebben grote bewondering omdat zij iedere dag – al heel veel jaren – op pad is met een knijper en vuilniszakken. Iedereen kent haar omdat ze achtergelaten troep in plantsoenen en straten opruimt.
Ze is niet meer de jongste. We vinden haar echt een kanjer!
Ze heeft ook contacten met de gemeente als het uit de hand loopt met het afval. Wij bewoners zouden het fantastisch vinden als zij met een Zaans Verhaal hiervoor bedankt kan worden.’
Geweldige vrijwilligster
Bovenstaande leuke mail stuurde Adrie Klaver Sip. Bertha verdient natuurlijk een podium. Adrie Sip betrok Marianne Broere in het complot die Bertha kende als oud-collega. Regelmatig spraken ze elkaar op straat. Tijd om een keer koffie te drinken. Zodat tot verrassing van Bertha ze opeens in het zonnetje werd gezet door haar buurtgenoten.
Bertha’s verhaal
Onderweg maak ik veel praatjes, je komt zoveel mensen tegen.
Bertha Schaap: ‘Ik heb 42 jaar in de zorg gewerkt. Heel lang zorgde ik ook voor mijn moeder. Zij is inmiddels overleden. En dan ben je opeens klaar met werken en met pensioen.
Daar zat Bertha op de bank. Dat vind ik niets, ik ben toen lekker gaan lopen.
Op het Schelpenpad schrok ik ontzettend van de rommel, en ben het direct gaan oprapen met mijn handen. Toen de Reinigingsdienst mij daarmee bezig zag, vroegen ze of ik een grijper en zak wilde. En toen werd het echt serieus en steeds groter.
Kom op, zei ik tegen mijzelf, je wilt je buurt waar je woont toch netjes houden? Het moet geen asociale wijk worden. Het Schelpenpad is heel leuk, daar ben ik heel actief. Mijn eigen buurt was al behoorlijk netjes, maar in andere straten is veel afval op straat. Dat ga ik ook aanpakken, dat is toch geen gezicht. Zo is het gegroeid. Het rondje werd steeds groter. Ik maak meestal zes keer per week een rondje. Alleen op zondag niet, dan heb ik een dagje vrij. Overigens loop ik dan ook nog wel eens.’
Heerlijk een schone wijk!
‘Het geeft veel voldoening. Het is heerlijk om in een schone wijk te wonen. Wel kan ik af en toe boos worden wanneer ik zie dat mensen afval vanuit de flat naar beneden gooien. Dan gooien ze eten op de grond. Wie doet nou zoiets? Daar komen ratten op af, we zien ze nu al regelmatig. Daar word ik echt boos van.
Een man in de flat vertelde dat mensen brood naar beneden gooien voor de vogels. Maar daar komen dus ratten op af.
Een andere man die ook regelmatig vuil prikt, maakt zich daar ook druk over. We hebben toen allebei contact gezocht met de gemeente. Gif strooien mag tegenwoordig niet meer, dus dat is echt een probleem.
In Amsterdam hebben ze bij flats een speciale container staan voor het groenafval, omdat je in sommige culturen dit niet bij het restafval mag gooien. Dat zou hier ook een goed idee zijn.’
Grijper
‘Ik doe dit zeker al zes jaar. Vaak word ik er ook op af aangesproken. Het werkt wel stimulerend. Dan vragen mensen hoe ik aan mijn spullen kom. Ik zeg dan ‘Bel 14075 en vraag om een grijper en plastic zak. Dan kun je je eigen buurt schoonmaken.’ Je merkt zo wel verandering. Soms loop ik hier rond en denk dan: Oh, wat is het hier netjes! Maar dat geldt niet voor de flats.
Een enkele keer kan ik een dag niet lopen, dan vraag ik me wel af wat ik de volgende dag aantref. Soms ga ik ook wel iets te ver, dan ga ik in een andere wijk ook oprapen. Ook al heb ik daar niets te zoeken, toch kan ik het dan niet laten. Mensen reageren dan wel blij dat het er beter van wordt.
Iedere dag loop ik zeker twee uur. Het is wel veel, alles wat ik tegenkom pak ik op. Sommige dingen zijn ook echt zwaar. Toen ik laatst last kreeg van mijn heup dacht ik wel bij mezelf dat ik het nu anders moet doen. Een zware fles pak ik dan wel op, maar gooi deze in de dichtstbijzijnde prullenbak. Als die vol zit, dan haal ik het plastic en de blikjes eruit om die verderop in de goede container te doen. Zo heb ik een heel systeem bedacht om het niet te zwaar te maken.’
Schokkendste en leukste
‘Het is leuk dat ik zo mensen stimuleer om dit ook in hun buurt te doen. Wanneer iedereen een stukje in zijn eigen straat schoonhoudt, dan helpt dat zeker.
Het schokkendste wat ik heb meegemaakt is dat ik een keer grote stukken vlees aantrof in de bosjes. Dat gaat toch stinken? Er ligt zo vaak eten op straat. Laatst ben ik met jongeren in gesprek gegaan over waarom ze troep uit hun auto gooien of hun barbecue niet opruimen. Toen ik vroeg of ik ze daarop kon aanspreken kwam er geen reactie.
Ik blijf dit werk gewoon doen. Ik zie wel hoe het loopt. Soms denk ik wel eens “Oh wat het is hier nu netjes! Gelukkig doe ik het niet alleen.’
Dat laatste vindt Bertha erg belangrijk, zo schreef ze in een reactie op dit interview.