‘Ik ervaar het als een ontdekkingstocht. Mijn wens is om met bewoners van allerlei nationaliteiten en geletterdheid, diverse achtergronden en verschillende religies samen een mooie buurt te vormen. Een buurt waar we elkaar zien staan en blij zijn met elkaar.’
Samen met een groep vrijwilligers organiseert Evelien van As eens per week op dinsdag een soepuurtje in de buurthuiskamer De Lobelia in Poelenburg. In de toekomst hoopt ze bewoners die hier langslopen ook in het weekeinde te verleiden om koffie te drinken. Ze is op zoek naar middelen die kunnen werken in Poelenburg, Zaandam. Met haar man Kor van As heeft ze stichting Puur Poelenburg.
Midden in Poelenburg
Evelien van As woont met haar man en kinderen in Poelenburg. Ze werkte 20 jaar als communicatiemedewerker bij een ideële stichting. Haar werk vond ze erg leuk en ze had fijne collega’s. Toch besloot ze begin 2020 haar baan op te zeggen. ‘Er was geen enkele reden om te stoppen. Maar ik voelde dat ik het los moest laten, zodat ik me meer kon inzetten voor de wijk. Corona brak uit en het was een onzalige tijd om te stoppen, maar ik heb er geen moment spijt van gehad. Zo heb ik nu de tijd om mensen te zien, te ontmoeten en te spreken. Ik zie dat het ook gebeurt. Doordat ik meer beschikbaar ben, zijn er meer gelegenheden om contacten te laten groeien.’
Meidengroep
Evelien heeft jaren geleden een meidenclub opgezet. ‘Tijdens corona zijn we altijd doorgegaan. Als we elkaar niet konden ontmoeten, bedacht ik online challenges. De meiden kwamen met hun moeders de materialen ophalen en posten vervolgens een foto of video online met wat ze hadden gemaakt. Daar kregen ze een punt voor en na vijf punten gaf ik ze een presentje. Het voordeel van de online bijeenkomsten was dat veel meer meiden mee konden doen. Bij de fysieke bijeenkomsten kunnen we maar een beperkt aantal meiden ontvangen.
Voor de meiden was dit heel belangrijk. Alles was gestopt, maar dit ging door.
Het was ook makkelijk om ze vast te houden, omdat we een bestaande groep hebben met een sterke onderlinge verbinding. In de zomer spraken we af in het Darwinpark, daar gingen we picknicken en knutselen en gaven we roeiles in de vijver. De moeders zaten vlakbij op anderhalve meter afstand van elkaar. Met slecht weer kwamen we bij elkaar in onze toenmalige ruimte.’
Buurthuiskamer
‘Een aantal jaar geleden is de Lobelia (een pand aan de winkelstraat) geopend. Jammer genoeg werd na verloop van tijd het initiatief gestopt. Als bewoners wilden we dat de Lobelia openbleef en hebben we contact gezocht met de gemeente om te bekijken wat onze rol daarbij kon zijn. Het is zo’n mooie plek, dit wilden we niet laten gaan. Het ligt lekker centraal en is helemaal verbouwd. Vanuit het Pact Poelenburg Peldersveld is dit opgepakt met als resultaat dat er overdag verschillende teams van Gemeente Zaanstad en STIPP gebruik maken van de ruimte en vanaf 16 uur is het open voor buurtactiviteiten. Als tegenprestatie houden wij de Lobelia schoon en bekijken we of er nog andere activiteiten georganiseerd kunnen worden waar de bewoners behoefte aan hebben. Het format bevalt prima!’
Soepuurtje
‘Tijdens de lockdown merkten we tijdens ons bezoekwerk dat er veel vereenzaming is onder ouderen. Zo kwamen we op het idee om een soepuurtje te organiseren. Wanneer de sfeer goed is en mensen plezier hebben, dan volgen de gesprekken vanzelf.
Er is een groep vrijwilligers die om de beurt een verse vegetarische soep bereidt en een andere groep vrijwilligers die gastvrouw/gastheer zijn die avond. Veel mensen geven een klein beetje tijd en inzet en van al deze kleine beetjes kunnen we anderen laten genieten van soep en saamhorigheid. Hoe cool is dat?’
Familiekamer
‘Het is fijn als er op verschillende plekken in de wijk buurthuiskamers zijn. Plekken waar mensen elkaar tegenkomen en met elkaar verbinden. Waar bijvoorbeeld kinderen, jongeren en vrouwen en kerels even blijven hangen. Taai is dat verschillende groepen zich bijna niet verbinden. Een man van 70 plus die samen met een jonge moslima zij aan zij aan zit, dat gebeurt nog veel te weinig. Het lukt me nog niet om ze samen aan tafel te krijgen. Ik hoor hoe oudere Nederlandse bewoners in de wijk kijken naar hun buren. Soms hoor je dat ze liever een Nederlandse rotbuur hebben, dan een vriendelijke buur van een andere cultuur die ze niet herkennen.’
Inzet voor de buurt
‘Waarom ik me inzet voor de wijk? Vanuit het christelijk geloof, het is gewoon maar een beetje doorgeven van wat je zelf hebt gekregen.
Het is niet per se resultaatgericht, ik geloof in de kracht van hele kleine dingen. Die kunnen grote dingen in beweging zetten. Het gaat niet om de korte termijn, maar om halsstarrig tegen de klippen op de dingen te doen waar je in gelooft. Ondanks dat je niet direct resultaat ziet.
Mijn antwoord wisselt op de vraag of en hoe het werkt in de buurt. Het ligt er aan waar je je norm stelt. Het voelt alsof ik bij een rotonde sta waar van alles langskomt en waar veel geroepen wordt. De wereld is niet meer zoals honderd jaar geleden. Verhoud je ermee en maak er wat van. Kijk naar wat je hebt en durf je open te stellen voor wat er kan komen. Die open mindset is belangrijk. Ik wil graag een brug vormen, waarbij het lukt om mensen te verbinden.
Je kunt je openen en verbinden of sluiten en verbitteren.
Ben je bewoner en wil je voor bewoners een (nieuwe) activiteit organiseren in de Lobelia? Neem dan vrijblijvend contact op met Kor van As/Evelien van As of wijkadviseur Sukran Yilmaz. Dit kan door te mailen naar: vanaskor@gmail.com of s.yilmaz@zaanstad.nl