Fred Reijinga is een nieuwkomer als gastheer bij het Zaans Medisch Centrum. Sinds de zomer ontvangt hij drie keer per week patiënten, medewerkers en bezoekers bij binnenkomst.
‘Je bent het eerste gezicht als mensen binnenkomen. Sommige mensen weten precies waar ze moeten zijn, anderen hebben hulp nodig. Het is heel leuk om te doen, om mensen te helpen. Ik kijk er iedere keer naar uit.’
Gastvrijheid is een speerpunt van het ziekenhuis.
Wat doet een gastheer of gastvrouw?
‘Je maakt direct oogcontact, dan merk je snel genoeg wat mensen nodig hebben. Patiënten printen een ticket bij de ontvangstzuil. Veel mensen zijn hier inmiddels aan gewend, maar je hebt altijd nieuwe bezoekers. Oudere mensen kunnen hier wat meer moeite mee hebben, dan help je ze daarbij. Nieuwe patiënten krijgen bij de aanmeldzuil de melding dat er eerst een dossier met foto gemaakt moet worden. Je wijst dan waar ze naar toe moeten. Het is leuk om als gastheer de mensen op te vangen.
Wanneer we met voldoende mensen zijn dan lopen we nog wel eens mee naar een afdeling als dat nodig is. Als mensen moeilijk ter been zijn, regelen wij Patiëntenvervoer.
We staan ook bij Bloedafname, daar hebben mensen meer begeleiding nodig.
Als je goed oplet, dan zie of hoor je veel.
Bij de bouw van het ziekenhuis werd verondersteld dat iedereen wel een mobiel of horloge had waarop ze de tijd konden aflezen. Dat bleek niet het geval. Toen een gastvrouw dat constateerde, heeft het ziekenhuis geregeld dat er nu een grote klok in de hal hangt.
Zijn de afdelingen makkelijk te vinden?
Het ziekenhuis is logisch ingedeeld en de afdelingen staan goed aangegeven. Na de sluiting van het Slotervaartziekenhuis heeft het ZMC het slaapwaakcentrum overgenomen. Dat bevindt zich nu op de locatie waar eerst de Interne was gehuisvest. Veel mensen voor de Interne lopen al automatisch naar de oude locatie toe, ook al staat op hun dagticket geprint dat ze naar een andere locatie moeten. Je let dan extra op of de patiënt de goede kant op gaat.’
Regelmatig vertellen mensen dat ze het ziekenhuis zo mooi, fris en helder vinden. Het licht maakt dat mensen zich hier prettig voelen. Het ruikt hier niet naar een ziekenhuis, dat hoor je ook regelmatig.
Waarom heeft u zich aangemeld als vrijwilliger?
‘In Amsterdam Noord had ik een winkel in ruitersportartikelen. Klantvriendelijkheid stond hoog in het vaandel, net zoals hier in het ziekenhuis. In de winkel leverde ik veel service, dat werkt beter dan een advertentie. Na mijn pensionering was ik een keer bij een specialist geweest en kwam zo ook in aanraking met de gastheer of vrouw bij de ingang. Dat sprak me aan, daarom heb ik me aangemeld. Ik begon met één dagdeel per week, maar al snel werden dat er drie. Mijn vrouw is nu ook actief als vrijwilliger.
In de winkel wilde ik mensen blij maken. In het ziekenhuis komt het op hetzelfde neer.
Het is leuk om ook mee te denken over allerlei zaken. Het geeft voldoening om hier te werken.
Mensen die hiervoor geschikt zijn, zou ik het zeker aanraden. Je moet je wel echt inzetten, je komt hier niet om praatjes te maken.’
Hoeveel mensen komen er voorbij?
‘Er komen zo’n duizend patiënten per dag bij de poli’s. Daarnaast heb je nog de bezoekers, de medewerkers, de taxichauffeurs en de mensen die aan het eind van de dag door het ziekenhuis oversteken naar de winkels en Zorgboulevard. Naarmate je hier langer werkt, herken je de medewerkers en de patiënten die vaker komen.’
De passanten die alleen het ziekenhuis oversteken begroet je natuurlijk ook.
Zijn er veel vrijwilligers?
‘Er zijn 75 vrijwilligers. Per dagdeel worden er vijf tot acht ingezet. We hebben gastheren en vrouwen van verschillende leeftijden.’
Lees ook het eerdere Zaanse Verhaal over vrijwilligers die actief zijn bij Patiëntenvervoer.
Meer Zaanse verhalen over de zorg? Lees meer
Interesse om zelf actief te worden? Kijk dan even bij deze link van het ZMC
