‘Overal om je heen zijn mensen die eenzaam zijn. We willen graag deze mensen ergens bij betrekken. Het hoofddoel van het project ‘ Van eenzaamheid naar woonplezier’ in Krommenie is om de mensen bij elkaar te krijgen, in gesprek te komen en te horen hoe het er mee gaat.
Naar elkaar luisteren is zo belangrijk. Er even zijn voor elkaar. Kleine dingen kunnen een verschil maken. Het is belangrijk om eenzame mensen op te sporen.’
Even goedemorgen zeggen en vragen hoe het echt gaat.
Willy Piet is een van de vrijwilligers die zich direct opgaf toen in Krommenie een project werd gestart om iets te doen aan de eenzaamheid. Professionals en vrijwilligers zoeken naar oplossingen om eenzaamheid te voorkomen en willen het leefplezier weer terug zien te krijgen bij mensen die eenzaam zijn. Willy Piet spreekt overal mensen aan, maar wil liever niet met haar foto bij dit verhaal.
In september 2015 organiseerde het Sociaal Wijkteam van Krommenie de eerste bijeenkomst bij de Pelikaan met als werktitel Proeftuin eenzaamheid. De gemeente Zaanstad is initiator van de bijeenkomst in samenwerking met het S.M.T., Odeon, Evean, de Ouderenbond Krommenie en andere hulpverleningsinstanties in Krommenie. Het doel is om via een bewonersplatform meer leefplezier bij de bewoners te bewerkstelligen.
Willy Piet: ‘Ik ben actief in de bewonerscommissie van wooncomplex Middelpunt. Daar organiseer ik allerlei activiteiten, zoals Bingo, kerstactiviteiten, koffie-ochtenden, etc. Toen ik hoorde over de proeftuin, heb ik me direct aangemeld. In de werkgroep hebben we een sociale kaart samengesteld. Met deze kaart ga ik bij mensen langs die aan gegeven hebben bij het Sociaal Wijkteam dat ze bezoek willen. De kaart biedt allerlei mogelijkheden om een gesprek aan te gaan. Zo starten we met een lijstje dat naast de telefoon komt te liggen. Hierop vul je de naam van de contactpersonen, huisarts en andere belangrijke personen in. Bij een noodgeval is direct duidelijk wie je moet bellen.
Je krijgt zo ook de verhalen te horen over de situatie. Hoe lang iemand getrouwd is geweest, of er kinderen zijn, en andere dingen uit het leven.
Geneer je niet om toe te geven dat je eenzaam bent. Het komt overal voor, ook bij kinderen en volwassenen.
Mensen willen vaak gewoon even praten en vertellen wat ze bezig houdt. Je kunt dan jouw objectieve mening geven zodat je een tegenwicht biedt als iemand negatieve gedachtes heeft. Dan wordt het soms ook minder beladen.
We proberen uit te vinden of iemand nog interesse heeft om ergens heen te gaan. In Krommenie worden diverse activiteiten aangeboden. Die staan allemaal in het overzicht op de sociale kaart. Samen probeer je te bekijken of er iets bij is. En of de persoon zelf nog in staat is om daar naar toe te gaan, of dat hij of zij een begeleider nodig heeft. Een vrouw gaf duidelijk aan dat ze wel haar verhaal wil vertellen, maar dat ze nergens meer naar toe wil. Wanneer iemand geen zin meer heeft in een activiteit, dan gaan we natuurlijk geen druk uitoefenen. Met de sociale kaart kunnen we iemand ook attenderen op Buurthulpcentra, Buuv, Odion en Zonnehoek, via deze organisaties is het mogelijk om hulp te krijgen.
We willen proberen om mensen weer in het leven te krijgen.
De mensen die we bezoeken, zijn al bekend bij het Sociaal Wijkteam. Echt eenzame mensen zullen zich niet snel opgeven. Je hoopt ze wel ergens op te sporen. Binnenkort loop ik met de collectebus voor het diabetes fonds. Ik weet nu al dat ik dan mensen tegenkom bij de deur die eenzaam zijn of een praatje nodig hebben. Ik probeer zoveel mogelijk een luisterend oor te bieden.
Mensen willen soms niet toegeven dat ze eenzaam zijn. Je wilt ze niet zielig laten voelen. Wel hoop je dat ze een eerste stap zetten zodat ze ook een keer hun verhaal kwijt kunnen. Je kunt wellicht een oplossing bieden of alleen een luisterend oor. Misschien voelt iemand zich daarna wel opgelucht dat hij/zij het verhaal heeft verteld.
Wanneer je een uur bij iemand langs gaat, dan blijven er nog 23 uur eenzame uren over. Het is een druppeltje op een gloeiende plaat, maar jouw bezoek kan wel een beetje helpen.
Met de bus van het Sociaal Wijkteam bezoeken we af en toe verschillende seniorencomplexen. Van tevoren gooien we dan een kaartje in de brievenbus of mensen zin hebben in een kopje koffie en een praatje. Dat was erg leuk. Er kwamen allemaal bewoners op af die het waardeerden. In een seniorencomplex was geen gemeenschappelijke ruimte, daar was wel behoefte aan. Je bent dan altijd wel afhankelijk van actieve vrijwilligers die iets organiseren. Anders heeft het ook geen zin.
Een contact moet je wel opbouwen. Als je vaker bij elkaar langs gaat, dan moet het wel klikken.
Met de bezoeken lossen we de eenzaamheid niet op. Wel is het belangrijk om open te staan voor elkaar en echt te luisteren. Na een bezoek zit ik soms na te genieten op de fiets. Of denk nog lang na over wat ik heb gehoord. Het leert je wel te relativeren en te beseffen hoe rijk mijn leven is met alles wat ik heb. En dat ik dit kan doen voor een ander.
Met mijn zus wil ik nog een keer een feest organiseren op oudejaarsavond. We weten precies wat we willen. Iedereen neemt wat mee en we gaan dansen en het heel gezellig hebben. Een open kampvuur lijkt me prachtig. De afgelopen jaren lukte dat steeds niet omdat je een drankvergunning moet hebben, een verzekering moet afsluiten, etc. Ik hoop dat het nog wel een keer lukt.