De Zaanstreek kent verschillende facebookgroepen die zich inzetten voor mensen die leven in armoede. In de vierde aflevering is het woord aan Food aan de Saen. Een jaar zijn de beheerders Marissa Stuiver uit Wormerveer en Peter Rutz uit Wormer nu bezig. Hun groep telt zo’n 700 leden.
Alle groepen hebben hetzelfde doel voor ogen. Ze willen mensen die leven in armoede af en toe ondersteunen. Bij de bakkers blijft over het algemeen zoveel brood over, dat zij dit graag aan de groepen geven om te verdelen.
Hoe verdeel je het met zoveel groepen?
‘Iedere groep heeft zijn eigen leveranciers. We gaan daarom geen contact zoeken met leveranciers die al contacten hebben met een andere groep. De mensen bij ons in de groep, kunnen natuurlijk ook lid worden van de andere groepen.’
Als wij niet voldoende aanbieden voor iedereen, dan kun je het bij een ander halen.
Wat is de missie van Food aan de Saen?
‘We zijn tegen voedselverspilling. Er blijft zo ontzettend veel over bij voedselproducenten en supermarkten, waar ze door regelgeving niets mee mogen doen. Het is zo zonde dat dit vernietigd wordt. We zijn op zoek naar bedrijven die dit kunnen omzeilen zodat wij het kunnen verdelen onder mensen die het goed kunnen gebruiken.’
Wie zijn de afnemers van Food aan de Saen?
‘Er zijn veel mensen die kortstondig of langdurig financiële problemen hebben. We hoeven hun gegevens niet te zien. Als je bij ons komt, dan gaan we uit van het goede van de mens en dat je je alleen meldt als je het echt hard nodig hebt. Veel mensen kennen we al jaren.
Mensen moeten over een drempel heen en schamen zich als ze het niet breed hebben. Wij weten dat iedereen daarmee te maken kan krijgen. Zo woon ik zelf in een mooi groot huis in Wormer. Toen het inkomen van mijn vrouw wegviel, realiseerde ik me beter hoe het voelt als je het financieel minder goed krijgt.’
Onze verdelers hebben zelf ook een moeilijke periode gehad of zitten er nog in, zodat ze weten hoe het is.
Selecteren jullie de mensen?
‘Nee, dat doen we bewust niet. De mensen worden al met genoeg organisaties geconfronteerd waar ze met de billen bloot moeten. We hoeven niet te weten wat het weekbudget is.’
Ze zijn al een drempel over als ze zich bij ons aanmelden.
Krijgen jullie ook noodaanvragen?
‘Als er een noodsituatie is, dan verwijzen wij door naar de stichting OZW (ondersteuning Zaanstreek Waterland). Zij hebben ook financiële middelen om iemand te helpen. Ze zijn heel actief. Zo hebben ze ook een moestuin die door de stichting is opgezet en die wordt onderhouden door de mensen die er gebruik van maken.’
Wat delen jullie uit via Food aan de Saen?
‘Vier dagen per week verdelen we het brood. Daarnaast loten we regelmatig iemand uit die gebruik mag maken van het aanbod van de Chinees, de vlaaien van de bakker, de kilo cacao, de gourmetschotel rond de kerst van de slager en de overgebleven gebakken vis van de viszaak.
Een keer per maand maakt een van onze verdelers een traktatie voor een jarig kind. Je ziet dan pas goed dat de gezinnen echt weinig te besteden hebben en dat de kinderen zo blij zijn als ze op school kunnen trakteren met iets leuks en lekkers.
We hebben ook een taartenmaakster die eens per maand een jarige een luxe verjaardagstaart geeft rond een thema voor 25 personen.’
Waarom doen jullie dit?
‘Samen kunnen we iemand helpen. En het is vreselijk zonde dat er zoveel weggegooid wordt. Als je de verhalen hoort, dan komt ook de emotie los. Er zitten zulke schrijnende gevallen tussen.
We werken allebei, daarom zijn we beperkt in wat we kunnen doen. We zijn een van de kleinste groepen. En toch zie je dat we veel mensen kunnen bereiken. Het geeft veel voldoening om mensen blij te kunnen maken. We houden er ook vriendschappen aan over. Je komt misschien niet bij elkaar op de koffie, maar je kletst wel over van alles en nog wat. Je bouwt met sommige mensen echt een band op. Zo krijgen ze weer een beetje sociale waardigheid. Voor de kerst hadden we in de tuin van Peter in Wormer een tent opgezet, bij een kampvuur dronken we chocolademelk en we deelden kerstpakketten uit. Mensen gaan ook met elkaar praten en groeten elkaar daarna in het dorp.’
Iemand hoeft zich dan niet meer zo geïsoleerd te voelen.
Hebben jullie nog wensen?
‘Je ziet dat mensen die weinig geld hebben, vaak voor het goedkope gemaksvoedsel gaan. In alle dorpen zijn veel patatzaken, dat wordt dus ook vaak aangeboden. Dat is makkelijk weggeven, maar dat willen we niet altijd. Er is veel vraag naar groente en fruit. Een groenteboer geeft echter niet zo makkelijk zijn producten weg als ze er niet meer goed uit zien. Dus we zijn op zoek naar een leverancier, bijvoorbeeld een supermarkt, die ons kan helpen.’
Meer Zaanse verhalen over dit thema
Voedselverspilling inzetten voor mensen die het hard nodig hebben.
Voedselbank blijft altijd bestaan