‘Geluk is heel simpel. Het ligt gewoon op straat, maar je moet het wel willen zien.’ Op de vraag of Rob en Annechris De Cock (allebei 69 jaar) gelukkig zijn, is het antwoord: ‘Ja, dat kun je wel zeggen. We zijn gelukkig met wat we hebben, we streven niet naar meer. Dat is niet nodig. We zijn met kleine dingen tevreden.’
Rob en Annechris zijn altijd samen. ‘Toen we elkaar leerden kenden, hadden we apart van elkaar werk. Daarna hebben we samen een winkel gehad en met veel plezier samen onze kinderen opgevoed. We hebben een erg leuk huwelijk en hebben het erg leuk samen. We zien elkaar als goede vrienden. Allebei houden we heel erg van lachen en zijn allebei altijd heel vrolijk. Dat is een groot geluk, dat je heel veel plezier met elkaar hebt.’

Geluk komt niet vanzelf, dat moet je afdwingen

‘We hebben geen geluk gehad. Je moet het geluk zelf afdwingen. We hebben geknokt met onze winkel en met andere zaken in het leven. Het ging niet vanzelf. Soms was er bijna geen beleg op brood,’ vertelt Rob. Annechris voegt er lachend aan toe: ‘Maar er was wel altijd een plakje kaas.’ Rob en Annechris hebben lange tijd de kaas- en wijnwinkel Le Cockelon gerund.
Rob: ‘Mensen willen altijd meer. Wij rijden een oude bus en genieten van ons landje en huis. We hebben nu zat, maar ook toen we het niet hadden, was het prima.

De goede schoenen hebben niets met geluk te maken

Toen onze oudste zoon op het Zaanlands Lyceum zat, wilde hij per se Nike schoenen. Wij waren niet van plan dat voor hem te kopen, want dat was een veel te dure aanschaf.  We hadden toen een gesprek waarbij ik hem vroeg wanneer hij zich het prettigste voelde. Als je met je vrienden bent en veel met elkaar hebt gelachen, dan krijg je een gevoel dat je nooit met Nikes krijgt. Het gaat om het plezier, om de vrolijkheid. Je voelt je het gelukkigste als je de hele dag gelachen hebt. Schoenen hebben daar niets mee te maken. Het maakte hem wel iets duidelijk’.

Klatsen in de tram

Annechris: ‘Humor ligt op straat. Je ziet zoveel gekke dingen. Wanneer je iemand vriendelijk aankijkt, dan heb je zo contact. Je moet het wel willen zien. Zo hadden we laatst een heel leuk gesprek met een Russisch meisje. In een overvolle tram in Amsterdam beginnen we ook altijd een gesprek met mensen, die bijna allemaal naar hun apparaatje staren. Ook bij de kassa. Dat ‘klatsen’, dat hebben we in Amsterdam geleerd.’
Rob: ‘Je hebt mensen die gesloten zijn en mensen die open zijn. Ik ken geen schaamte en geen verlegenheid. Je moet open zijn in het leven, lekker met iedereen kunnen praten.

De plastic tas met cd’s

Wij gaan regelmatig naar ons huisje in Frankrijk, dat is een opgeknapte ruïne. Ik vul altijd een plastic zak met cd’s voor onderweg. We rijden dan via de landelijke wegen naar de bestemming en kamperen op kleine campings of met slecht weer in een klein ‘kneippie’ en eten dan in een dorpscafé. Op de camping nemen we in de auto nog even een glaasje wijn. We hebben altijd zoveel met elkaar te bepraten en genieten onderweg van alles wat we zien. Voordat we de bestemming hebben bereikt, is er nog geen cd gedraaid. De enige keer dat ik muziek beluister, is wanneer ik s’ ochtends door het Franse dal naar de bakker rijd en dan vijf minuten naar keiharde rockmuziek luister. Verder gaat er geen muziek aan, we zijn altijd aan het ouwehoeren.

We hebben liefde voor het leven en heel veel respect voor de natuur. Ook de stad vinden we prachtig. We zijn levensgenieters en vinden alles mooi.

Het is natuurlijk wel makkelijk dat we Frans spreken. In Frankrijk maak je veel makkelijker contact, iedereen zegt gedag en maakt graag een praatje. We spreken geen Spaans, maar ook met handen en voeten komen we ver in Spanje.’

Van A1 naar B5

Annechris vertelt dat ze is opgegroeid in Koog aan de Zaan. ‘We hadden eerst een winkel aan de Gedempte Gracht in Zaandam. Toen deze autovrij werd, was het voor klanten moeilijker om een doosje wijn op te halen. Daarom zijn we verhuisd naar Koog aan de Zaan. Dat was zo’n groot verschil. We hadden een prachtige winkel op A1 niveau en gingen naar B5. Hier kregen we twee keer zoveel ruimte. Natuurlijk waren we heel onzeker, maar we hebben het gewoon gedaan. We dachten wat kan ons nou gebeuren? Ook als je failliet gaat, dan ga je daar niet dood aan. De ruimte was twee keer zo  groot en ook de omzet verdubbelde.’ Rob vult aan: ‘In de vorige winkel kwamen vaak na werktijd raadsleden langs om achter in de zaak een glas wijn te drinken en te debatteren over de politiek. Er is toen zelfs in de gemeenteraad besproken dat Le Cockelon ging verhuizen vanwege het autovrije beleid van de Gedempte Gracht.’ Hij lacht: ‘We hebben toen gezegd dat ze dat niet goed hadden bedacht en dat we daarom zijn gevlucht omdat we daar ons brood niet konden verdienen.’

Gezellige dorpswinkel

‘We hebben altijd veel plezier gehad in de winkel.’ Annechris: ‘In Koog was het direct heel gezellig en waren mensen veel opener. Het werd een gezellige winkel waar mensen makkelijk naar binnen liepen. Sommige klanten werden een soort familie. Door de inrichting met allerlei oude materialen ontstond er een lekker gezellige bende. We hebben veel vakkennis van wijn en kaas en daar konden we goed over vertellen.’ Rob:  ‘Het was de kunst om met een kwinkslag de klanten te vermaken. Als ik dan weer iets idioots zei dan was iedereen aan het lachen. Mensen liepen niet weg als het te druk was. Ik ben echt een pleaser en vind het leuk om de mensen te vermaken. Met elkaar kletsen, dat is geluk. En ik word er gelukkig van als zij tevreden zijn. Om andere mensen plezier te geven, dat staat bij ons hoog in het vaandel. Ik maak ook muziek. Als mensen dan op de markt in Frankrijk dansen op mijn muziek, dat is buitengewoon spannend.’

Door onze positieve instelling krijg je energie. We hebben veel leuke vrienden, die net zo zijn als wij, dat inspireert ons ook weer.

Overal zijn leuke mensen

‘Het is fijn als je gelukkig bent met je werk. Het is een voorrecht dat wij ons eigen bedrijf hadden. Maar ik kijk ook nog met veel plezier terug op de tijd dat ik bij Cacao De Zaan in de fabriek werkte. Daar had ik het leuk met collega’s.’ Annechris vult aan: ‘En dat had ik bij de Verkadefabriek. Daar moest ik koekjes inpakken en kwam daar mensen tegen die ik normaal nooit sprak. Daar leerde je van en met hen kon je ook leuk omgaan.’

Wat is Gelukkig Zaans?

Wat is het verhaal achter Reizend geluk/Gelukkig Zaans? Klik hier
Via Gelukkig Zaans leer je de geluksbrengers in Koog aan de Zaan kennen. We hopen door hun verhalen andere mensen te stimuleren. De geluksbrengers – Zaankanters die met een positieve insteek andere mensen blij maken – brengen we in beeld met foto’s en een video. De foto’s worden gemaakt door Ruben Timman. De portretten zijn te zien met een buitenexpositie bij de Albert Heijn in Koog aan de Zaan.  Na verloop van tijd gaan ze de wijk in om in de toekomst hopelijk een vaste plek te krijgen in het Museum of Humanity. Bekijk de foto’s van de opening van de buitenexpo. En lees de berichten in de krant over ons project.

Geluk is D.O.M.

De Zaanse geluksprofessor Patrick van Hees is onze inspirator met ‘Geluk is D.O.M.’

Wie zijn de geluksbrengers in Koog aan de Zaan?

Geniet van de verhalen van de geluksbrengers uit Koog aan de Zaan

• Edwin Woudt: glimlach meest ontspannen uitdrukking, klik hier
• Sandra Nieuwenhuijzen: Je kunt overal een positieve swing aan geven, klik hier
• Piet Vet: Ik ben een vrolijk ei. Klik hier
• Ben de Groen: Altijd lol. Klik hier
• Mokhtara Bestevaar: Je thuis is waar je met mensen bent waarbij je je gelukkig voelt. Klik hier
• Lorenza Janse: Wees blij met jezelf. Klik hier

Bekijk de video’s die Steven Geldof maakte van de geluksbrengers

Wanneer ervaar je geluk? Klik hier
Wat is geluk? Klik hier
Wat is de zin van geluk? Klik hier
https://www.facebook.com/sarah.vermoolen/posts/1772464652797605