‘Als ik naar de auto liep die voor de deur geparkeerd staat dan moest ik uitrusten. Ademnood, geen energie en apathisch voor je uit staren omdat je de woorden niet meer kan vinden. Wekenlang heb ik niet kunnen functioneren.’
Krista van Dalen (35 jaar) had half maart een vage verkoudheid. Het voelde gek. In die periode werd ingesteld dat mensen geen handen meer moesten schudden. Het was de eerste week van haar nieuwe baan, waarbij ze twee dagen in de zorg als ambulante begeleider aan de slag zou gaan bij Heliomare. Daarnaast werkt ze als raadslid voor ROSA in de gemeente Zaanstad en heeft ze haar eigen evenementenbureau. Ze woont samen met haar dochter van drie, over wie zij het co-ouderschap deelt.
‘Tien jaar terug werkte ik ook in de zorg met beademingcliënten. In die tijd ben ik getraind om op ademhalingsklachten te letten. Wij hadden als protocol dat je met verkoudheid niet kon komen werken, vanwege het risico op longontstekingen bij kwetsbare patiënten. Ontwikkelingen rondom het nieuwe coronavirus volgde ik daarom op de voet. Ik maakte mij dan ook direct zorgen toen ik een vage verkoudheid voelde rond de borststreek. Bij mijn cliënten was dit altijd een van de eerste signalen van longontsteking.
Ik ben, ondanks de toen geldende voorschriften rondom werk in vitale beroepsgroepen, uit voorzorg in quarantaine gegaan.’
Hoe heb jij het coronavirus opgelopen?
‘In die periode hield ik al afstand en schudde geen handen. Er zijn verschillende situaties geweest waarvan ik achteraf denk dat ik het daar opgelopen kan hebben, maar ik kan het niet echt herleiden tot één ontmoeting. Bij ons in de straat waren toen veel mensen verkouden. Mogelijk heb ik het virus op meer plekken of herhaaldelijk opgelopen en was het ook daarom zo hevig.’
Ben je getest op het coronavirus?
‘Omdat ik een vitaal beroep heb kon ik in die tijd worden getest. Ik was echter te ziek om in de auto te stappen richting de teststraat in Purmerend. Twee huisartsen en een opdrachtgever uit de zorg concludeerden aan de hand van de klachten dat het vrijwel zeker corona moet zijn geweest. Mijn ex-partner was tegelijkertijd ziek, en we verdeelden de zorg over onze dochter die toen ook kortademig was. Bij hem zijn anti-stoffen aangetroffen.’
Ik zou ieder met klem willen aanraden om ook met lichte (verkoudsheids)klachten nu te gaan testen en vooral voorzichtig te blijven. Het virus is nog steeds niet weg.’ Met milde klachten kun je bellen naar 0800-1202 om een afspraak te maken voor een test bij de GGD.
Wat waren de klachten?
‘Ik had eerder nooit last van mijn borstkas tijdens gewone verkoudheden of griep. Toen ik echt ziek werd, had ik pijn boven in de luchtwegen en daarna in mijn gehele longen. Twee dagen lang leek het alsof ze in de brand stonden, ik kon niet slapen van de pijn. De extreme kortademigheid en benauwdheid, dat is onwijs eng. Als ik niet voor mijn dochter had gezorgd dan had ik graag in het ziekenhuis opgenomen willen zijn. Ook in de tweede ziekteperiode heb ik dagen gekend dat ik het gevoel had dat het écht niet meer ging. Maar vooral in de beginperiode werd gezegd:
“Je behoort niet tot de risicogroep, dus wacht het gewoon maar even af.”
Tot vorige week had ik het ongelooflijk benauwd, het gevoel dat je bijna stikt. Daardoor krijgt je lichaam ook constant een paniekreactie. Die paniek is heel naar en vraagt mentaal veel van je. Ik heb veel gehad aan ademhalingsoefeningen. ’s Avonds belde mijn vriend me en praatte me langzaam in slaap als er teveel paniek was. Ik sliep uitzonderlijk slecht en voelde me vaak volledig uitgeput.
Mijn ex-partner en dochter waren ook ziek, gelukkig veel minder dan ik. We konden de zorg goed verdelen omdat we naast elkaar wonen. Op de dagen dat ik heel ziek was, hebben we afspraken gemaakt om ’s ochtends bij elkaar in te klokken via een whatsappje en bij geen gehoor elkaar op te zoeken. Nog steeds springt mijn ex-partner bij op de dagen dat ik de zorg nog niet volledig aankan.’
Hoe verliep de ziekte?
‘De ziekte heeft een grillig verloop. Zo voel je je een beetje beter, maar dan kan er een heftige terugslag volgen waardoor je dagen of weken weer uitgeschakeld bent. Na de eerste ziekteperiode van zes weken voelde ik dat ik beter werd en heb ik werk weer opgepakt. Na drie weken kreeg ik echter een enorme terugslag, met opnieuw typische coronaklachten als benauwdheid, pijn op mijn borst en nog een scala aan andere symptomen zoals lichtflitsen, draaierigheid en brandende pijnen overal in mijn lijf.
Ik heb mij toen laten testen op actieve corona. Deze coronatest was negatief. “U bent helemaal gezond”, kreeg ik te horen aan de telefoon. Op dat moment kon ik niet zelfstandig autorijden, voor mijn dochter zorgen of meer dan 20 meter lopen. Maar ik was opgelucht dat ik waarschijnlijk geen mensen kon besmetten. Het lijkt erop dat het immuunsysteem in periode van herstel overactief kan reageren, waardoor je dus opnieuw ziek wordt.
Gelukkig is mijn tweede ziekteperiode niet meer in isolement en kon ik ook mijn vriend, vrienden en familie weer zien. Verder ben ik zo dankbaar en blij met alle steun die ik heb mogen krijgen! Momenteel ben ik nog steeds herstellend. Mijn conditie is slecht en ik heb nog pijn in mijn longen, maar ik ben blij dat ik weer goed kan ademhalen! Soms voel ik me echt beter, maar dit wordt dan gevolgd door een terugslag zodat ik weer dagen uitgevloerd ben. Het is moeilijk zo ontzettend rustig aan te moeten doen. Ik kijk echt uit naar de dag dat ik weer onbezorgd achter mijn dochter kan aanrennen tijdens het buitenspelen. Die fitte moeder wil ik graag weer zijn.’
Binnenkort volgt deel 2 waarin Krista van Dalen vertelt over een FB groep ‘Corona ervaringen en langdurige klachten’ met vele duizenden leden met vergelijkbare klachten en hoe zij als raadslid naar de coronacrisis en de maatregelen van de 1,5 meter samenleving kijkt.