‘Mensen die aan de rand staan een zetje geven zodat ze weer midden in de maatschappij komen. De weg naar hulpverlening vergemakkelijken, want de drempel is soms hoog.’ Dat is de missie van Erna, de initiatiefnemer van Ondersteuning Zaanstreek Waterland (OZW).
Wat is het verhaal van Erna en OZW?
Erna Waagmeester is ervaringsdeskundige. Met haar dochter die toen vijf jaar was, was ze anderhalf jaar dakloos en moest ze rondkomen van zeven gulden per week. Later was ze tien jaar ziek en kon ze alleen naar het plafond staren. Bij Heliomare leerde ze opnieuw lopen en zitten. Omdat ze zelf heeft ervaren hoe het is om onder moeilijke omstandigheden te overleven, wilde ze iets terugdoen voor de maatschappij. In 2016 heeft Erna de stichting Ondersteuning Zaanstreek Waterland (OZW) opgericht voor minima die een steuntje in de rug goed kunnen gebruiken.
Wat is jouw visie op hulpverlening?
‘Het is belangrijk dat alle instanties van elkaar weten wat ze doen en beter samenwerken. Nu zijn het nog allemaal hokjes en eilandjes, daar moeten we vanaf. Als de organisaties hun kennis samenbrengen dan komen we sneller tot een oplossing.
Ik wil graag dat mensen zelf het lijntje kunnen vinden naar de hulpverleningsinstanties, dat ik niet meer nodig ben.’
‘Door mijn ervaringen ben ik sterk geworden en zet ik me graag in voor kwetsbare mensen die geholpen willen worden. Ik heb ervaren dat het altijd goed komt als je om hulp vraagt bij de juiste instanties. Je moet er wel achter aan, want het komt niet vanzelf.
Als je er oog voor hebt dan zie je overal mensen die de hulpverleningsorganisaties niet weten te vinden of wantrouwen. Zo raak ik aan de praat als ik zie dat iemand bij de kassa een euro tekortkomt. Het begint vaak met een klein gesprek waarbij je merkt dat er structureel iets aan de hand is. We gaan dan praten om te zien welke organisatie hen verder kan helpen, zodat je het wel voor elkaar krijgt.’
Van brood tot beautybehandeling
‘Het begon met uitdelen van brood en een noodvoorraad voor minima in een crisissituatie. Inmiddels is er een groentetuin waar mensen zelf hun groentes oogsten en een gereedschapsuitleen. Met kinderen die nooit uit eten gaan konden we een gratis pizza eten bij de Pizzabakkers op de Dam of we gingen naar een theatervoorstelling bij het Zaantheater. In de zomer hebben we met een groep gekampeerd. Met Sinterklaas en Kerst zorgen we dat iedereen een cadeautje krijgt en een leuke middag. Wanneer je gaat solliciteren regelen we een kapper en een beautybehandeling. Als je beter in je vel zit, dan kan je makkelijker naar buiten treden. Gelukkig hebben we veel sponsors om dit allemaal mogelijk te maken.’
Wat zijn de obstakels?
‘Er zijn veel mensen die hulp nodig hebben, de wegen zijn soms moeilijk te bewandelen. Bij de organisaties krijg je regelmatig een nee te horen in plaats van dat er gezocht wordt naar een oplossing.
Samen met de gemeente en hulpverlenersorganisaties moeten we zorgen dat niemand zonder eten en drinken zit. Ik wil de bruggen slaan tussen de organisaties en de hulpvrager die hen nodig heeft. We ondersteunen even, maar dan moeten ze het weer zelf doen. Iemand moet wel laten zien dat hij wil veranderen. De oplossing ligt altijd bij henzelf. Ik geef tips hoe ze het daarna moeten regelen, want we kunnen mensen niet iedere week van eten voorzien. We verwijzen door naar de Voedselbank, de Kledingbank en als er kinderen zijn naar de Speelgoedbank.
Tegenwoordig geven we samen met de gemeente de workshop “Werken en rondkomen” aan werkenden die in de schuldsanering zitten of tegen de armoedegrens aanzitten. We horen waar ze tegenaan lopen en wat kan worden aangepakt.’
Praatjes maken
‘Zorg dat je iemand het gevoel geeft dat hij of zij meetelt. Ga eens een praatje maken met mensen op straat, dat gebeurt bijna niet meer. Oordeel niet. Wanneer mensen voelen dat je te vertrouwen bent, dan komen ze vanzelf met hun verhaal. Interesse en een luisterend oor is vaak al genoeg. Hoe vaak wordt er goed geluisterd? We horen het wel, maar luisteren we echt? Ik merk vaak dat als mensen hun verhaal vertellen ze hun eigen hulpvraag helder krijgen en ook al aan oplossingen denken.
Ik zie mezelf niet als hulpverlener. Ik hou niet van boekjes en regels. Wel ben ik een maatschappelijk betrokken persoon. Als het in mijn macht ligt dan ga ik onderzoeken waar de oplossing ligt. Die koppel ik dan terug.’
Het maakt niet uit hoeveel mensen je helpt. Een mens is een mens, de aantallen doen er niet toe.
Meer weten? Bezoek dan de website van OZW. Daarnaast zet Erna zich in voor Stichting Dapper. Kijk maar even op de site waar de nieuwe stichting voor staat.