‘Twintig jaar geleden vulden mensen het bestelformulier in. Ze kozen zes of tien voorstellingen voor komend seizoen. Volle postzakken kwamen hier binnen, waarna de kassadames deze wekenlang verwerkten. Dat was best makkelijk voor ons. Nu moet je veel meer ondernemen om publiek te trekken. Zelfs Theo Maassen is niet direct volgeboekt. Dat betekent dat meer mensen de kans krijgen om hem te zien. Je ziet dat mensen aan het begin van het seizoen online twee voorstellingen boeken, de rest komt later wel. Maar er is zoveel concurrentie qua netflix en telefoon dat ze het daarna vergeten. Als mensen hier dan weer komen, dan vinden ze het heerlijk. Dat gevoel moeten ze af en toe ervaren, hoe leuk het hier is. Ze maken weer iets mee.’
Je merkt wel dat als mensen hier komen dat het echt een avondje uit is waar ze zich speciaal voor kleden. Wij doen onze best om de mensen leuk te ontvangen.
20 jaar Kim
‘Als je voor alle Zaankanters wilt zijn, dan begint dat met de programmering. Wanneer je alleen Bert Visscher en Tineke Schouten kunt zien, dan is er niet zoveel aan. Wat zijn de voorstellingen waar jong en divers publiek op zit te wachten?’
Programmeur Kim Muller werkt 20 jaar bij het Zaantheater. Eind december vertrekt ze. In een tweedelige serie blikt ze terug. Lees eerst deel 1.
Divers
‘Je ziet dat onverwachtse voorstellingen tegenwoordig veel publiek trekken, zoals de Marokkaanse cabaretier Jawad Es Soufi.
Er zijn heel veel cabaretiers met een andere culturele achtergrond. 20 jaar geleden was het Kinderboekenweekfeest vooral een feest van witte kinderen. Doordat we nu ook voorstellingen boeken waar iemand met een andere achtergrond een rol speelt, trekt het veel meer divers publiek. Ze herkennen zichzelf meer in een plaatje. We nodigen ook New Bees uit en mensen via Sociaal Wijkteams. Kom maar, het is ook jouw theater. Wanneer iemand eenmaal de drempel over is, dan zie je ze soms ook terug bij andere voorstellingen.’
Laat eerst maar zien wat je kan
‘Typisch Zaans is Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. De Zaankanter zegt het recht voor z’n raap. Dat weten artiesten ook. Als ze hier optreden, moeten ze altijd eerst hun best doen om de zaal voor zich te winnen.
Laat eerst maar eens zien, wat je kan. Dat geldt ook voor de grote namen.
Theater voor iedereen
‘De culturele verhuring is heel belangrijk. Zo komen mensen hier soms voor het eerst omdat hun zus, nicht of neef optreedt met een dansschool.
We presenteren meer samen met de Zaanse Regenboog. En er komen meer scholieren naar de voorstellingen. Zo mogen leerlingen van het Zaanlands Lyceum zelf kiezen waar ze naartoe gaan voor het vak Culturele Kunstzinnige Vorming.
Een kaartje is best prijzig. Het is niet goedkoop, omdat het gebouw, het personeel en de artiesten hiervan betaald moeten worden. Hoe zorgen we dat mensen die het niet kunnen betalen ook naar de voorstellingen kunnen komen?
Ieder jaar doen we een actie met de Voedselbank, maar hier wilden we meer mee doen. Zo hebben we contact met de Sociaal Wijkteams en New Bees. Welke mensen kunnen een uitje goed gebruiken maar kunnen het niet betalen? Kinderen via de Pleegzorg komen soms zo ook bij de jeugdvoorstellingen. Van een pleegmoeder hoorde ik dat haar pleegkind had gezegd: “Nu heb ik eindelijk iets leuks om te vertellen aan papa als ik hem zie”.
Je beleeft iets, je maakt iets mee wat niet gebeurt als je tv kijkt of aan het gamen bent.’
Goed idee
Het is natuurlijk wel van belang dat de voorstelling aansluit bij de doelgroep.
In 2015 verbleven veel vluchtelingen in het tentenkamp in de Burgemeester in ’t Veldpark. Ik wilde graag iets doen. Daarom heb ik bij voorstellingen, zoals dans en muziek waar taal geen rol speelt, honderden mensen hier naartoe gehaald. Rond de Kerst kwam Ellen ten Damme speciaal voor hen optreden met andere artiesten.
Wanneer mensen een goed idee hebben dan staan we daar altijd voor open. Zo hebben we daarna met nieuwkomers voor nieuwkomers het event 1001 Dromen georganiseerd.
Toen de Oekraïners hier net waren, was er een Oekraïense dansvoorstelling. Dat kwam precies goed uit.
We denken altijd: ‘Wat kunnen we voor mensen doen?’
Dinsdagmiddag
‘Leuk is dat je veel contact hebt met het publiek. Zo hoorden we dat oudere bezoekers liever in de avond de deur niet meer uit wilden. Kun je overdag niet iets doen? Het werd de dinsdagmiddag met een serie voorstellingen. Veel mensen meldden zich aan om mee te denken over de programmering. Het eerste jaar bestond de serie uit zes voorstellingen, tien jaar later zijn er zelfs 12 per jaar. Het is voor iedereen die zin en tijd heeft om op een dinsdagmiddag naar het theater te gaan.’
Eigen producties
‘Af en toe maken we eigen producties, zoals om het jubileum van 15 en 20 jaar Zaantheater te vieren. Bij Zaans Vuur stond er een koor van honderd mensen op het podium, acterende Zaankanters, dansscholen, professionele acteurs. Elke dag was er een optreden van een bekende Zaankanter. Zoveel mensen hebben hieraan meegedaan. Dat was heel leuk om samen een week lang zoiets te beleven.
Mens durf te lezen, de literaire salon, was een idee van Anita Gundlach. Kom maar met je idee, dan gaan we praten. Zo ontstond ook de talkshow met Bruun Kuijt, vijf jaar hebben we samen de Theatersalon gepresenteerd.’
Kims keuze
‘Als programmeur wil je een gids zijn voor mensen. Ze gaan vaak naar voorstellingen die ze al kennen. Er zijn ook zoveel onbekende dingen waar ik graag hun aandacht op wil vestigen. In het NH Dagblad/Dagblad Zaanstreek gaf ik iedere week een tip. Met Kims Keuze Live startten we ieder seizoen met een volle zaal. 800 bezoekers kwamen luisteren wat ik in het nieuwe seizoen had geboekt. Dat deed ik altijd samen met een bekende cabaretier en we lieten filmpjes zien. Dat was een heel leuke manier om het nieuwe seizoen te presenteren.
Met de Keuze van Kim geef je mensen het vertrouwen dat het goed is. En dan zie je vaak dat er een volle zaal is, omdat ze het dan willen uitproberen.
Kims toekomst
‘Na 20 jaar is het tijd om iets nieuws te gaan doen. Ik ben 48 jaar en ik benieuwd wat er nog meer is. Aan het Zaantheater en mijn werk ben ik zeer verknocht, ik heb het hier erg naar mijn zin. Maar na 15 jaar programmeren gaan zaken zich ook wel herhalen. Als programmeur moet je fris en sprankelend zijn.
Op 23 december is mijn laatste dag. Het is hard werken met veel avonden werk. Daarom ga ik eerst goed uitrusten. Ik laat me verrassen wat op mijn pad komt en ga om me heen kijken. Ik hou van organiseren, regelen, cultuur en van geschiedenis en erfgoed. De Zaanstreek vind ik erg leuk. Ik heb ook een sociaal hart, zo stond ik laatst voor de Voedselbank bij de supermarkt. Ook werk ik graag samen met Vluchtelingenwerk en New Bees. Wie weet wat ik kan betekenen in een andere omgeving?’
Het moet er wel toedoen, ik wil graag iets bijdragen.’