Mies staat voor Maatschappelijk, Informatief, Ecologisch en Sociaal. Het kan van alles en nog wat zijn. Maar wat is Mies nu eigenlijk? Tien jaar geleden werd Mies geboren. Als privé initiatief van Marijke Zaal. Marijke werkte bij een grote zorginstelling en had steeds meer moeite met het feit dat papierwerk belangrijker werd dan de omgang met de mensen. Soms stonden mensen zelfs alleen op een groep van acht tot twaalf mensen.
Op haar zolder in Assendelft richtte ze een logeerhuis in. Zodat kinderen met een verstandelijke beperking of een aandoening zoals autisme meer aandacht kregen.
Te gast waren kinderen die thuis woonden en in de weekeindes zo extra zorg kregen. Ze toonde aan dat ze zelf kleine groepen goede begeleiding en een leuk weekeinde kon bieden. De zorg moest en kon anders. Voor ouders betekende het een waardevolle ontlasting.
Tien jaren later is Mies een stichting met veel activiteiten. Semira Adema is teamleider van geclusterd wonen, een logeerhuis en proefwonen in de Amandelbloesem in Wormerveer. ‘We hebben inmiddels verschillende woongroepen, een logeerhuis, proefwonen, begeleid zelfstandig wonen en geclusterd wonen. De zorg verschilt per project. Bij een woongroep is voortdurend begeleiding aanwezig, bij begeleid zelfstandig wonen komt er elke dag iemand langs om te horen hoe het gaat. In maart zijn we het traject geclusterd wonen gestart in deze prachtige locatie van De Amandelbloesem in Wormerveer. Mooi is dat onze jongeren onderdeel mogen zijn van het hele project amandelbloesem. Je kunt hier gebruikmaken van elkaars kwaliteiten, kennis, inzichten en diensten. Dat is uniek aan De Amandelbloesem, dat een belangrijke spil in de wijk wil zijn.
We hebben een zo plat mogelijke organisatie. De directie zit in de zelfde salarisgroep als de teamleider, waar zie je dat nog! Wanneer er iemand ziek is, dan werkt de directeur mee op de werkvloer.
Bij De Amandelbloesem wonen jongeren met een licht verstandelijke beperking.of psychiatrische problematiek van uiteenlopende aard. Het zijn vaak jongeren die tussen wal en schip vallen, omdat ze eigenlijk een te hoog IQ hebben maar wel bijvoorbeeld een aan autisme verwante stoornis hebben. Ze worden door de maatschappij vaak overschat en krijgen daardoor te maken met veel teleurstellingen. Wij gaan niet uit van de beperkingen, maar juist van de mogelijkheden.
De wereld gaat zo snel. Er wordt vaak veel te veel van onze jongeren verwacht.
Onze doelgroep loopt het risico om tussen wal en schip te vallen, met alle problemen van dien. Wij proberen ze op het rechte pad te houden. De jongeren leren te vertrouwen op wat ze wel kunnen. En als het niet lukt, dan zoeken we uit wanneer het wel lukt. Vaak zijn teveel prikkels de oorzaak voor het feit dat iemand niet een hele dag kan werken. Mensen denken dan vaak dat iemand lui is en dat hij of zij al snel op geeft. Maar als je werk aanbiedt waarbij het ook al voldoende is als iemand een paar uur werkt, dan kun je het vertrouwen opbouwen. Wanneer het lukt wordt iemand de hemel in geprezen. Soms moet je mensen ook laten ervaren dat iets niet lukt en dan iemand gecontroleerd een zachte landing laten maken.
Een meisje loopt steeds vast omdat ze haar afspraken niet na komt. Na een paar dagen komt ze niet meer opdagen op haar werk. Dat herhaalt zich steeds. Mensen denken dat ze een luie donder is die niet wil werken. Wij komen er achter dat ze teveel prikkels krijgt, dat er teveel eisen aan haar worden gesteld en dat haar dag- en nachtritme niet goed op elkaar zijn afgestemd. Allemaal voorwaarden waardoor je zeker weet dat het werk niet gaat lukken. Bij ons gaat het nu gelukkig wel goed, omdat we juist werken aan de randvoorwaardes.
Werken voor de buurt 
We zijn hier een kleine maatschappij aan het vormen. Naast geclusterd wonen en proefwonen in de Amandelbloesem, hebben we een werk en trainingscentrum. We adviseren jongeren die begeleid zelfstandig willen wonen, proefwonen of begeleid willen werken, een intakeformulier in te vullen. Als er niet direct plek is kunnen we na een intakegesprek iemand op de wachtlijst zetten. Wanneer ze een indicatie hebben, kunnen wij ze hier begeleiden. In het werk en trainingscentrum hebben we nog plek. Hier kunnen de jongeren werkervaring opdoen, bijvoorbeeld in de wasserette, tuinonderhoud, schoonmaak of in het winkeltje. Op termijn willen we ze ook inzetten om klusjes in de buurt te doen. Door bijvoorbeeld boodschappen te doen voor mensen die het huis niet meer uit kunnen of de was halen en brengen. Wellicht kunnen ze ook een band plakken, ter plekke een straatje vegen of een klusje in huisje doen. Er is veel mogelijk.
Goed aan de combinatie met Amandelbloesem is dat de klusjes voor de servicekosten die Wormer Wonen door berekent aan de huurders, zoals schoonmaak van de algemene ruimten en het tuinonderhoud, aan ons werk en trainingscentrum worden uitbesteed!
Wanneer jongeren genoeg ervaring hebben opgedaan en het goed gaat, dan kunnen ze doorstromen naar regulier werk. ‘Dit gaat zo goed dat we nu plek hebben voor nieuwe jongeren.’
Ik zal nooit vergeten hoe hij ooit binnen kwam als kleine onhandige jongen. Inmiddels is het een boom van een vent. Laatst kwam hij mij vol trots vertellen dat hij voor het eerst met een meisje had gezoend. Het is toch geweldig dat je zo’n band hebt opgebouwd.
Het lukt niet altijd
Het is altijd spannend of je de juiste beslissing neemt. Soms lukt het niet om begeleid zelfstandig te wonen, ook al wil iemand zo graag. De vrijheid en eigen verantwoordelijkheid is niet voor iedereen weggelegd. Je moet dan een stapje terug doen. Maar dan is het wel goed dat het wel is geprobeerd.
Het belangrijkste aan ons werk is dat mensen hun eigen succes mogen beleven. Het is niet de verdienste van de begeleiders, maar echt van hunzelf. Wanneer wij teveel voor ze doen, dan gaan mensen achterover leunen. Als je jongeren de ruimte geeft dan zie je de ontwikkeling. Ze zijn er allergisch voor om te moeten horen dat ze iets niet kunnen.
Ik heb een mooi voorbeeld van een meisje waarbij de ouders vreesden dat het te ingewikkeld voor haar was om boodschappen te doen, het huishouden te doen en ook nog te werken. Ik wilde heel graag dat ze de kans kreeg en gelukkig gaven haar ouders die. Laatst hadden we de evaluatie. We zaten allemaal te glunderen omdat ze het zo goed doet. Haar appartement ziet er uitstekend uit. Ze begon met een paar uur schoonmaak in de openbare ruimte, maar nu houdt ze het hele gebouw bij. Ze doet het zo goed. En ze krijgt van iedereen complimenten omdat het lekker ruikt en het overal zo fris oogt. Daar worden we dan heel blij van.
De jongeren groeien van de verantwoordelijkheid die ze hier krijgen. Er ontstaan ook verbindingen met andere bewoners van het complex. Zo eten ze wel eens mee bij een buurtmaaltijd of er wordt samen een sigaretje gerookt.
Meer weten? Op de site vind je onder meer een intakeformulier.