De Zaanse Verhalen ontmoet Zaanse Verhalen! Najaar 2015 startten we tegelijkertijd met het online publiceren van Zaanse verhalen. De ene website handelt over de historie en de andere over vrijwilligers van nu. Tijd om kennis te maken en te horen waar Zaanse Verhalen mee bezig is.
‘Je schrijft zoveel verhalen over de mensen en de geschiedenis van de Zaanstreek. Zet ze op Internet. Ik heb al een website voor je gemaakt.’ Ruim drie jaar geleden openden de dochters van Ruud Meijns de website Zaanse verhalen. Het was een cadeau voor hun vader. Zo kregen zijn verhalen over de mensen en de historie een plek waardoor meer mensen ze konden lezen.
Honderden verhalen heeft hij inmiddels gemaakt.
Wat is het Zaanse verhaal van Ruud Meijns
Ruud Meijns: ‘Ik heb veel dingen gedaan, van lassen tot opmaken bij een krant. De langste tijd heb ik sociaal werk gedaan via sociale zaken van gemeentes, voor Zaandam, Zaanstad en Velzen.
De middelbare school bracht ik door op de ULO en dat paste niet goed. Op mijn veertiende of vijftiende ben ik daarom gaan werken. Ik heb geen opleiding, je pakte maar een baantje. Zo ben ik begonnen bij Tod en Beers in Zaandam waar ik schakelkasten maakte. Later heb ik in de avonduren mijn middelbare school opleiding afgemaakt.
Heb je altijd in de Zaanstreek gewoond?
Ja, ik heb altijd in Zaandam gewoond. Bijna was ik weg geweest, toen ik een baan kreeg op Texel. Het was bijna rond, ik moest alleen nog een huis daar zoeken. Toen ik me realiseerde dat de laatste boot vroeg in de avond gaat, voelde het alsof ik moest emigreren. Ik wilde toch niet weg uit de Zaanstreek, dat was een brug te ver. De Zaanstreek is mijn vertrouwde omgeving. Met de geschiedenis heb ik een band en hier heb ik mijn familie en vrienden.
Ik hou van de natuur. Zo vond ik het Oost- en Westzijderveld fantastisch.
Had je altijd al interesse in de historie?
Vroeger interesseerde ik me nooit voor geschiedenis. Martin Rep bijvoorbeeld heeft van jongs af aan dagboeken bijgehouden, dat is een goudmijn. Er zijn maar een paar mensen die goed opletten, en die zijn zo belangrijk. Ik wenste dat ik vroeger beter had opgelet. Pas toen ik eind vijftig was, kwam ik in aanraking met de geschiedenis. Toen kreeg ik een baantje in het gemeentearchief en kon via het project Memories de verhalen van bewoners van het toenmalige bejaardentehuis Mennistenerf opschrijven. Zij hadden levendige herinneringen aan het verleden. Zo spraken ze over dingen, waar ik nog niet eerder over had gehoord.
Je ontmoet daardoor zoveel mensen. De mensen die ik sprak, wezen je op dingen, waardoor ik die vervolgens weer ging uitzoeken. Gelukkig was er toen ook al internet, daar vind je van alles. Zo worden de verhalen steeds mooier.
Later ben ik voor de Zuidkanter mensen gaan interviewen. Als mensen zestig jaar getrouwd waren, dan ging ik langs om hun verhaal te horen.
Ik wilde weten waar ze woonden, wat ze gedaan hebben. Dat vind ik het mooiste, om hun leven in beeld te brengen.
Ik schat zo in dat ik een paar honderd verhalen heb gemaakt.
Welke verhalen maakten de meeste indruk?
Alle verhalen vond ik even mooi. Zoals de vrouw die vertelde dat ze vroeger iedere zondag met de kinderwagen van Wormerveer naar haar schoonouders in Zaandam wandelde. Of een man die vroeger bij de jeugdafdeling van de PvdA actief was, die heette toen nog AJC. Hij liet me een film zien van het meiboomdansen. Dat staat zo ver af van wat we tegenwoordig normaal vinden. Er sprak iets gezamenlijks uit, dat we er samen iets van gaan maken. De film dateerde van voor de Tweede Wereldoorlog, toen hadden ze nog het idee dat ze er iets goeds van gingen maken.
Van de geschiedenis wordt niets geleerd. De geschiedenis leert ons dat het recht van de sterkste altijd geldt.
Voor iedereen geldt dat het een kwestie is van overleven en dat je er iets van moet maken.
Als er meer moeders aan de hoogste bomen trekken, dan zal het misschien veranderen. Moeders moeten op hoog niveau de macht grijpen en hun zonen op hun flikker geven als ze het niet goed doen.
Hoe belangrijk is de historie van een streek?
Door de geschiedenis krijg je een band met je omgeving. Dat is van belang omdat de wereld steeds groter en internationaler wordt. De trend is dat mensen daardoor meer behoefte hebben aan kleine dingen om hen heen.
Dat geeft geborgenheid in een wereld die steeds groter wordt.
Waar ging je laatste verhaal over?
Mijn laatste interview voor Zaanse verhalen was met Berend van der Weide (97 jaar), een kruidenier op de Haven die ook altijd actief is geweest in het voetbal. Het is leuk dat zo’n verhaal reacties op roept en mensen zich melden die nog een foto hebben of een berichtje voor Berend. Die stuur ik dan door. In het verhaal gaat het ook over het jeugdteam van de voetbal en dat er tegenwoordig zo weinig vrijwilligers meer te vinden zijn in de sport.
Berend zei: ‘We kunnen allemaal wel schelden op de jeugd, maar wat doen we zelf aan de leegloop van de vrijwilligers bij voetbalclubs?’
Lees nu ook deel twee waarin Ruud Meijns vertelt wat voor verhalen hij tegenwoordig maakt voor de Historische Vereniging Zaandam.
Eerdere verhalen over de Zaanse Historie