We moeten anders leven, anders wonen en minder weggooien.
Ton van der Laan uit Assendelft is de jongste uit een gezin met zes kinderen. Hij komt uit een ondernemersfamilie. Zijn ouders hadden de textielzaak en woninginrichting Van der Laan in Assendelft. Twee broers zetten als derde generatie het familiebedrijf voort. Na de LTS ging Ton van der Laan aan het werk als timmerman, eerst bij een aannemer in Heemskerk en daarna in de Zaanstreek. Sinds 2007 is hij directeur en mede-eigenaar van Van der Gragt bouwbedrijf in Wormerveer. Met 45 werknemers is dit een van de grootste bouwbedrijven in de Zaanstreek.
‘Ik startte als timmerman in de utiliteitsbouw, in fabrieken en winkels. Hier leerde je te improviseren. In de jaren negentig kwam er een vacature voorbij als hoofduitvoerder bij Van der Gragt. Eerst had ik niets met woningbouw, daarna vond ik het logistieke deel – waarbij je vooruit moet denken – juist spannend. Mijn eerste werk was de verbouwing van de bouwopleiding voor aannemers. Als leermeester heb ik samen met de jongens het kantoor en de werkplaats verbouwd. Ik was meewerkend uitvoerder. Het was leuk om de jongens te motiveren en enthousiast te krijgen voor het vak. Je kon ze handigheden bijbrengen. Daarna ging ik als uitvoerder naar Rooswijk en vervolgens naar Twiske West waar we 232 woningen volgens een tunnelbouwsysteem hebben gerealiseerd. Dit was nieuw voor ons, het verliep goed.
Sinds eind jaren negentig bouwen we koopwoningen en sociale woningbouw in de Vinex-locatie Assendelft. Die mix is belangrijk voor de leefbaarheid. In de loop der tijd veranderde de behoefte. De rijtjeswoningen waren eerst populair, daarna nam de handel in twee onder 1 kap en vrijstaande woningen voor het duurdere segment toe.’
Kansen pakken
‘Ik groeide steeds door. Ik kreeg het niet, ik pakte de kansen. Als werk bleef liggen, dan pakte ik het op. Toen de opzichter ziek werd, nam ik het over. In de jaren negentig was de bedrijfsleider ziek en regelde ik de inkoop en nam zijn plaats over in het Managementteam. Zo groeide ik door naar managementfuncties. Ik wist wat ik wilde en waar ik heen wilde.
In de jaren negentig werd ik op voorspraak van Jan van der Gragt gevraagd om in het bestuur te stappen van de vereniging van Zaanse ondernemers. Vergaderen was niets voor mij dacht ik. Ik kreeg toen te horen dat ik af en toe een zetje nodig had om de volgende stap in het leven te maken, en dat is ook zo. Drie termijnen – twaalf jaar – heb ik in het bestuur gezeten.’
Belangstelling voor de bouw
‘Je hebt mensen nodig die enthousiast zijn, een klein beetje technisch en gemotiveerd.
De opleiding is zeer belangrijk. Daarom nam ik ook zitting in het bestuur van Bouwmensen. Ik ben nog steeds betrokken bij de opleiding. We hebben jonge mensen nodig voor de toekomst. Op grote bouwplaatsen hadden we eerder een blok waar we vijf leerlingen opleiden in alle facetten van het vak. Tegenwoordig lopen ze mee met een leermeester. Het werkt verandert, ze werken nu meer met prefab dat op de bouwplaats in elkaar wordt gezet. De belangstelling voor de bouw trekt weer aan. Het is een prachtig vak waar je met je handen mooi werk kan maken dat voldoening geeft. Je laat iets achter met een trots gevoel.’
Bedrijfsovername
‘In 2007 heb ik met vier collega’s Van der Gragt overgenomen en werd ik directeur en mede-eigenaar. Het maakt voor mij geen verschil. Ik werkte al zestig uur per week en voelde me al verantwoordelijkheid. Het werk moet je hobby zijn. Een leider ben je, dat kun je niet leren. Je kan het wel bijschaven.
In 2013 en 2014 was er geen werk, dat was geen leuke tijd. We moesten afscheid nemen van mensen die lang voor ons hadden gewerkt. Natuurlijk had ik in die tijd wel slapeloze nachten, maar dat hoefden mensen niet te weten. Ik moest het zelf oplossen en er niet anderen mee lastigvallen.
In de bouw heb je altijd ups en downs. Je moet zorgen dat je zuinig leeft zodat je reserves hebt voor mindere tijden.’
Lees nu ook al deel twee waarin Ton van der Laan vertelt hoe het bouwbedrijf bezig is met duurzaamheid.