Wethouder Rita Noordzij vertelde in het eerste verhaal over haar betrokkenheid bij vrijwilligerswerk. In deel twee vertelt ze over projecten waar ze trots op is. In het derde deel lees je hieronder hoe de gemeente het vrijwilligerswerk waardeert.
Visie op vrijwilligerswerk
Rita Noordzij: ‘Eerder organiseerde de gemeente eens per jaar een feest voor de vrijwilligers. Een organisatie werd die avond beloond met de vrijwilligersprijs van 5000 euro. We hebben de vrijwilligers jaren geleden betrokken bij de vrijwilligersvisie. Zij lieten horen dat ze het feest graag wilden behouden, maar dat ze het jammer vonden dat er slechts een organisatie een geldbedrag kreeg, terwijl iedereen zich volop inzet. Het jaarlijkse feest hebben we behouden. Het geldbedrag verdelen we nu over tien organisaties. Alle organisaties die zich daarvoor aanmelden kunnen meeloten. Het lot bepaalt wie 500 euro krijgt. We kijken dan niet hoe lang een organisatie al bestaat.
Je bent allemaal vrijwilliger, en dat telt.’
Vrijwilligerswaardering
‘We weten dat de vrijwilligers het ook belangrijk vinden dat hun inzet wordt gezien. Daarom reiken de wijkmanagers/wethouders van de gemeente Zaanstad en medewerkers van Zaankanters voor Elkaar iedere maand de vrijwilligerswaardering (eerder heette het de wijkwaardering) uit aan actieve vrijwilligers in de wijken. Het zijn er zoveel, we kunnen hier nog vele jaren mee doorgaan. Je merkt dat het echt gewaardeerd wordt wanneer ze bezoek van ons krijgen met een taart en het blik van waardering. Zo zet je de organisatie ook in de spotlight. Iedere keer schrijf ik met de hand bedankkaarten. Je zet de organisatie weer even op de kaart. De stukjes in het Zaans Stadsblad en De Zaanse Verhalen dragen daar ook toe bij. Vrijwilligerswerk blijft me verrassen, dat zal ook zo blijven. Zo vind ik het ook leuk om via De Zaanse Verhalen te lezen over nieuwe initiatieven, dat is bijzonder om te volgen. Dit wordt goed gewaardeerd, dat moeten we zo houden.’
Anna’s huis
Rita Noordzij was 1 jaar wethouder toen haar man de diagnose kreeg dat hij ongeneeslijk ziek was. Zes weken later overleed hij. Uit ervaring weet ze hoe belangrijk het contact met lotgenoten is.
‘Een jaar na de opening van Anna’s huis aan de zorgboulevard bij het ZMC mocht ik de organisatie en de vrijwilligers de Vrijwilligerswaardering uitreiken. Daar trof ik de arts Sylvia Dermout. Wat een geweldige vrouw die het inloophuis voor mensen die leven met kanker heeft opgezet omdat daar behoefte aan was. Er ging een wereld voor me open. Zo hoorde ik over het lotgenotencontact en dat er wel honderd 100 vrijwilligers actief zijn. Dan hoor je de verhalen van de mensen, ze hebben allemaal zelf wel iets meegemaakt. Ik was er helemaal stil van toen ik daarna naar huis fietste.’
Saamhorigheid
‘De enorme kracht van de Zaanstreek is dat er veel mensen opstaan om elkaar te helpen in moeilijke tijden. Dat zag je ook in het begin van corona. Er waren meer vrijwilligers die iets aanboden dan dat er hulp nodig was. We kijken naar elkaar om in de buurten. Sinds corona heb ik zelf ook meer contact in de buurt.
De acties voor de zorg in het begin waren geweldig. Het is jammer dat we dit respect niet weten te behouden. We hebben een individualistische samenleving. Corona is een ramp waarbij de hele samenleving stil kwam te staan. Het was een collectief gevoel. Zo ontstond er ineens saamhorigheid want we konden niets. Daarvoor werd ik geleefd door mijn agenda en in coronatijd was je thuis. Er ging een wereld voor me open, zo heb ik ook een online cursus kunstgeschiedenis gevolgd. Daar had ik daarvoor geen tijd voor.
Zaankanters voor Elkaar geeft aan dat er nog steeds veel aanbod is van mensen die iets aanbieden. Soms vinden mensen het ook moeilijk om hulp te vragen. Of ze vinden het nu weer heel prettig om zelf hun boodschappen te doen, dat is vaak ook een uitje.
De Voedselbank had in coronatijd verschillende inzamelpunten waar mensen boodschappen konden inleveren. Zelf stond ik op donderdag een uurtje bij de Bonafatiuskerk. Veel mensen die langs fietsten stopten even voor een praatje. Dat was zo waardevol. Je ontmoet zoveel mensen die je anders niet tegen komt. Eigenlijk zou je iedere week ergens een uur moeten staan om gesprekken te voeren.’
Toekomst vrijwilligers
‘De Zaanstreek staat bekend om de vele vrijwilligers, maar ik denk dat dit wel gaat veranderen. De vrijwilligersorganisatie Zaankanters voor Elkaar ziet dat mensen die tegen hun pensioen aan zitten rondkijken wat de mogelijkheden zijn voor vrijwilligerswerk. Door corona kwamen ze gedwongen thuis te zitten. Inmiddels hebben ze ontdekt dat het ook wel fijn is om thuis te zijn en hebben ze nieuwe bezigheden gevonden. Het is de vraag of die vrijwilligers allemaal weer terugkomen. Dat zien de buurthuizen ook die op zoek zijn naar bestuursleden en die moeilijk kunnen vinden.
Mensen hebben het tegenwoordig veel drukker. Gelukkig werken vrouwen tegenwoordig ook. En de kinderen hebben vaak veel activiteiten waar de ouders een rol bij hebben. Zo is er veel minder of geen tijd voor vrijwilligerswerk. Vroeger konden mensen relatief vroeg met de vut en hadden daardoor nog genoeg tijd en energie over voor vrijwilligerswerk. Nu mensen steeds langer moeten doorwerken, zal dat ook veranderen.
Ik ben wel benieuwd hoe het vrijwilligerswerk er voor staat wanneer over twintig jaar de grijze golf wegvalt.
Omdat steeds minder mensen geloven, krijgen ook kerken andere functies. Van oudsher werden mensen thuis bezocht om eenzaamheid tegen te gaan. Je ziet nu dat dit wordt overgenomen door anderen. Zo zie ik ook weer nieuwe initiatieven, zoals het leuke koffie-uurtje in Wormerveer waar mensen op straat elkaar treffen. Het is wel belangrijk dat mensen elkaar blijven zien, anders wordt het kringetje wel heel klein. Leuk en belangrijk zijn daarom bijvoorbeeld initiatieven zoals een fietsclub of een boekenleesclub. Zo onderneem je samen iets en bijkomend voordeel is dat je mensen om je heen verzamelt die zich om je bekommeren als je ziek bent of hulp nodig hebt. Als gemeente heb je daar geen enkele rol in, maar het is wel belangrijk dat dit er is.’
Serie Rita Noordzij
Deel 1 Rita Noordzij: Ik mag mezelf toch wel een beetje Zaankanter noemen?
Deel twee waarin Rita Noordzij vertelt over verschillende projecten waar ze trots op is.
In deel drie zet Rita Noordzij op een rij hoe de gemeente het vrijwilligerswerk waardeert en hoe ze de toekomst ziet.
Gerelateerde Zaanse Verhalen
Vrijwilligersfeest Helpen maakt gelukkig
Vrijwilligersfeest: Iedere vrijwilliger telt