Met veel plezier vangt Yvonne Val een middag per week een kind uit de buurt op. Vanwege de privacy is zijn naam veranderd en staat hij niet herkenbaar op de foto. ‘Het is een lieve jongen van inmiddels tien. Hij heeft donkere ouders en vond het eerst wel gek dat ik een witte oma was. Hij vroeg of dat wel kon.’ Door hun verhaal en hoe ze met elkaar omgaan is duidelijk dat de twee zeer op elkaar gesteld zijn en dat het werkt.
Hoe kwam je erbij om je aan te melden bij Buurtgezinnen.nl?
‘Vroeger heb ik wel eens gedacht dat ik iets met pleegzorg wilde. Omdat mijn eigen leven te vol was, had ik daar geen tijd voor. Nu ik gepensioneerd ben, vind ik het leuk om iemand te helpen. Daar heb ik nu de ruimte voor. Mijn twee kleinkinderen wonen in Amerika, daar kun je niet veel mee als oma.
Ik heb daarom best nog wat oma over voor een ander kind.
Toen ik in april 2018 de oproep van Buurtgezinnen voorbij zag komen, heb ik me aangemeld.’
Voor welke kinderen zoekt Buurtgezinnen hulp?
‘Er worden voor diverse situaties steungezinnen gevraagd. Ze zoeken bij voorkeur een steungezin in de buurt zodat het kind makkelijk er naar toe kan. In het geval van Lucas die bij mij in de buurt woont, werd de buitenschoolse opvang een dag minder. Omdat zijn alleenstaande moeder werkt, zocht ze hulp. Er zijn diverse redenen waarom ouders een verzoek indienen bij Buurtgezinnen. Bijvoorbeeld als iemand ziek is en het kind tussen wal en schip raakt. Of als een kind gedragsproblemen heeft en de andere kinderen in het gezin daardoor minder aandacht krijgen. Dan wordt er een verzoek ingediend voor extra ondersteuning door een steungezin.’
Hoe gaat het in zijn werk?
‘Samen met Irma de Groot van Buurtgezinnen.nl zijn we bij de moeder en haar zoon langs geweest. Lucas vond het wel spannend, dat zei hij ook. Want opeens was er een vreemde vrouw. Al snel wisten we dat het wel iets kon worden. Twee weken later kwam hij al. Hij is nu een jaar hier en het gaat goed.
Mijn man werd er ook bij betrokken, want je moet het met elkaar doen. Hij was in het begin een beetje bang dat het meer als een dag zou worden, dat is niet het geval. Er wordt een contractje opgesteld zodat je weet waar je aan toe bent.’
En Lucas, hoe vind je het bij Yvonne?
Lucas: ‘Het voelt een beetje als thuis, ook al is het hier anders. Yvonne haalt me op en als we dan boven komen dan geeft Ronald me altijd een hand waar we grapjes over maken. Ik mag dan zelf een tosti maken, want inmiddels weet ik waar alles staat. Daarna gaat Yvonne mijn huiswerk nakijken. Ik krijg extra ondersteuning voor begrijpend lezen en daar helpt ze me bij. Ik vind het niet altijd leuk, maar Yvonne zegt altijd: ‘We doen het voor een goede toekomst.’ Daardoor gaat het steeds beter.
Daarna gaan we koken, dat vind ik hartstikke leuk.
De ene week koken we en de andere week zoeken we een recept op.
Yvonne vult aan: ‘Ik had nog nooit iets gebakken in de oven. Samen maken we meest fantastische dingen en vormen een goed team. Van Buurtgezinnen had ik gehoord dat hij van koken hield. Inmiddels hebben we al aardig wat recepten verzameld in het receptenboek. Lucas verzint iets en zoekt een recept op Internet. Dat zet hij om in Word en dat printen we. Lucas vult aan: ‘Koken is net een soort begrijpend lezen en zo vind ik het wel leuk.’ Hij somt op wat ze inmiddels al gemaakt hebben: ‘Frikandellenvlaai, hamburger, kippensoep, appeltaart, pizza, kwarktaart, kipburger, cake. Het lekkerste was de domineeskoek. Soms eet ik het bij Yvonne op, soms thuis. Dan nemen we wat mee voor mijn moeder.
Het is leuk omdat we alles afwegen en ook een boodschappenlijstje maken. En ik mag alles proeven,’ zegt hij met een grote glimlach. ‘We hebben nog geen mislukt project gehad.
Als we niet koken, dan gaan we knutselen.’
Hoe vind jij het bij Yvonne en Ronald?
‘Het is leuk, omdat we heel leuke dingen doen. Dit is persoonlijk. Van Yvonne krijg ik veel aandacht, dat is elders niet altijd het geval.
Yvonne benoemt: ‘Ouders werken vaak hard en hebben dan niet de puf om de kinderen veel aandacht te geven. Dat herken ik ook toen mijn kinderen klein waren en ik werkte.
Ik heb nu de rust en tijd om hem aandacht te geven.
Het is zo leuk om hem op te vangen.’
Zou je het andere mensen aanraden?
Yvonne: ‘Laatst organiseerde een buurthuis in de wijk een bijeenkomst voor 60-plussers met de vraag of er voldoende voor ze gedaan werd. Ik ben er heen gegaan met de mededeling dat ik niets nodig heb en dat ik mezelf prima vermaak, maar dat ik iets kwam brengen. Daar heb ik verteld hoe enthousiast ik ben over Buurtgezinnen. Ik zou het andere mensen zeker aanraden. Zelf had ik vroeger het geluk dat mijn ouders altijd klaarstonden. Er zijn genoeg voorbeelden van mensen die dat niet hebben. Het is fijn als je hen kunt helpen. Ik hoop dat als Lucas groot is dat hij graag terugdenkt aan ons.’
We zijn samen goede herinneringen aan het maken.’
Lees het ook het verhaal met Irma die vertelt over hoe Buurtgezinnen.nl overbelaste ouders helpt aan een sociaal netwerk.
Je kunt Buurtgezinnen Zaanstad ook volgen op Facebook. Daar worden regelmatig oproepen geplaatst voor kinderen waar een steungezin voor gezocht wordt.
Een voorbeeld:
Steungezin gezocht voor eenzame jongen van 11 uit Westerwatering
Graag komen we in contact met een of meerdere steungezinnen uit Zaandam Westerwatering, die een jongen van 11 jaar van basisschool Het Eiland willen opvangen. Het liefst een middag per week na schooltijd, maar ook als je op zaterdag beschikbaar bent, dan kun je reageren. Lees meer