‘Het idee dat onze kinderen zich niet alleen kunnen spiegelen aan ons, maar ook aan hun grootouders geeft me een gevoel van rijkdom. Ze kunnen leren van hen, die weer heel anders zijn dan wij. Dat onvoorwaardelijke van familie, dat is geweldig.’
Drie generaties op een erf
Simon Douw woont samen met zijn vrouw en drie kinderen halverwege de JJ Allanstraat in Westzaan. Achter de boerderij wonen zijn ouders en schoonmoeder. ‘Ieder heeft een eigen plek, maar we delen ook veel, zoals de tuin en het washok. We leven hier met drie generaties, zoals dit heel lang gewoon was voor 99 procent van de mensheid. Tegenwoordig is het gewoon om te pionieren in individualistisch leven. Ik kom uit de generatie die opgroeit in een tijd waarin veel mensen afstand hebben genomen van religie, grote politieke ideologieën of andere overtuigingen die grote groepen mensen houvast geven in hoe te leven. Je bepaalt zelf wie je mag zijn en dat je andere keuzes mag maken dan je familie en kerk. Dat is prachtig, maar er is ook iets verloren gegaan. Wanneer iedereen op zichzelf woont op een eigen eilandje, wat verbindt ons dan?’
Dit is de tweede aflevering van een vierdelige serie waarin Simon Douw vertelt over zijn visie, zorg voor elkaar en buurthuis op wielen en zijn ondernemingen, Jongwijs en de Waterraaf.
Het samenwonen bij elkaar komt ook uit het idee dat de zorg totaal onhoudbaar is.
We kunnen onze kinderen en ouders naar professionals brengen. Maar onze kinderen dragen er ook aan bij dat mijn ouders en schoonmoeder een leuk en energiek leven hebben, dat is heel betekenisvol. Andersom is het voor de kinderen ook heel waardevol dat ze daarnaartoe kunnen.
Ik weet ook dat familie voor veel mensen gedoe is, dat er soms problemen zijn en dat er een vervelende dynamiek kan zijn. En ik geloof er ook in dat je je los moet maken van je ouders in zoverre en dat je je eigen leven kunt leven. Maar ook geloof ik erin dat je als familie onderling verbonden bent en blijft, en dat je als familie samen ergens aan werkt. Het maakt niet uit of het letterlijk je familie is, het geeft verdieping om samen te werken. Zo werken verschillende families samen in ons restaurant De Waterraaf en straks bij Jongwijs, waar ook andere familieleden en vrienden iets hebben ingebracht.
Ze werken samen aan Jongwijs waar je in een 17eeeuws rijksmonument in Westzaan later dit jaar een bakkerij, restaurant, B&B’s en een picknicktuin kunt bezoeken. ‘We hebben al veel gasten die regelmatig nu al proeven wat we daar in de toekomst willen laten zien.’
Feestpakket
Voor de feestdagen maakt onze chef Sylvester samen met andere Zaanse makers, zoals banketbakker Bas van Westrop lekkere pakketten. Deze zijn in Westzaan en inmiddels ook al in de Zaanstreek een begrip.
In de krant hebben we een keer een oproep geplaatst of mensen vegan gerechten willen uitproberen. Daar kwamen 800 reacties op van Zaankanters. Honderden mensen hebben het uitgeprobeerd, zo maken we samen met vegans in de zaanstreek de vegan kaart.
Inmiddels staan er al 8000 mensen op onze mailinglijst die met feestdagen genieten van proeverijen. Met Kerst hebben we voor 850 mensen een menu gemaakt. Maar misschien nog wel mooier vind ik Pinkster Drie. Waarom? Omdat bij de meeste feestdagen een symbolisch persoon wordt vereerd, zoals sinterklaas, de kerstman of de paashaas. Daarom vind ik het zo leuk en belangrijk om Pinksterdrie te vieren. Dit is een feestdag waarbij herdacht wordt dat gewone Zaankanters samen de Spanjaarden verdreven. Bij iedere feestdag bedenken we een toepasselijk menu. En in het geval van Pinksterdrie hebben we mensen opgeroepen om die dag vrij te nemen en het te vieren. Voor hen hadden we een proeverij met Zaanse en Spaanse invloeden die al snel was uitverkocht vanwege grote belangstelling.’
Buurthuis op wielen
‘Aan het begin van de coronatijd hoorden we dat veel mensen alleen zaten en zich eenzaam voelden. We zijn toen gestart met het ombouwen van een elektrische AH bezorgfiets, dit is een supermooi duurzaam vervoermiddel. Op vrijdag maken onze chefkok Sylvester van Westrop en Romy Zwart twee verschillende soorten soepen. Bakker Bas van Westrop bakt het brood en we hebben verse boter. Met de bakfiets worden er inmiddels 21 haltes aangedaan in Assendelft, Nauerna, Westzaan, en Zaandam.
Bij de eerste halte bij het speeltuintje in Nauerna staan de buurtbewoners al te wachten, soms met een pannetje in de hand. Buren raken zo op veilige afstand buiten met elkaar in gesprek. De laatste halte is bij de Fronikboerderij, waar iedere week ook weer mensen met elkaar staan te praten. Iemand noemde dit het buurthuis op wielen, een mooiere naam had ik zelf niet kunnen verzinnen. De bezorgfiets haalt de mensen even uit huis en brengt hen in contact met mensen in hun omgeving. Over je thuis voelen gesproken.’
Tijdens mijn studie psychologie leerde ik dat ook in Nederland vaak mensen op een politieke partij stemmen uit een gevoel van onveiligheid, en de vraag welke partij hen gaat beschermen tegen bedreigingen. Maar wat is er nu echt onveilig hier in Nederland? Misschien is Nederland niet zozeer onveilig, maar zijn we wat losgekomen van ons gevoel thuis te zijn, in alle individualistische keuzes die we maken. Thuis maak je toch echt samen.’
Meer weten over de Soepfiets
Serie Simon Douw
‘Zorg voor elkaar: buurthuis op wielen’
